جزیره علم

ناپیـدا  کـرانـه

محـرم  شـد  معـمـائی جـاودانـه

که تحقیقش فُسون است و فِسانـه

ملک شوریـده بود از این فَغانـه

که دنیـا را مگـر محـشـر  فِتـاده ؟

سحرگاهان با صبا گشتم روانه

که هـر سـوئی مگـر پُرسم نشانـه

فلک را واژگــون دیدم یقینـاً

شمـردم بـی نـهـایـت مـاه پـاره

بسی خورشید و مه دیدم شبانه

فـراز نیـزه هـا بـرجـی نـهـاده

مـن از خـار بیـابـان می شنیـدم

دویـدنـهـا بـه پـای کـودکـانـه

زِصحرایی گذشتم خشک و سوزان

فقـط خـون و فقـط آتـش زبـانـه

به دریـایی رسیـدم پُـر تـلاطـم

چو کـوهـی مـوج آن در هر زمانـه

به ساحل جزر و مدّ خـون بدیـدم

زمین می شد زِ هر موجـش خـرابه

در آن، کشتی فرو می شد به دوران

که می راند نـاخـدایش عـاشقـانه

چنان لنگـر کِشد بر عرش و کیوان

که گـویـا می رود او سـوی خـانه

شدم حیران از آن فرمان و سُکّـان

به عرش، او چـون گرفته آشیـانه؟

حسین گویان به کشتی آی و بُگذر

از  ایـن دریـایِ ناپـیـدا کـرانـه

بریز اشکی زِ خـون، با موجِ دریـا

حسیـنـی شو؛ غـلامی جـاودانـه

سروده: دکتر سید مهدی موحد ابطحی (غلام)

بحر هزج مسدس محذوف (مفاعیلن مفاعیلن فعولن)

معمولاً فکر می کنیم که امام زمان از دیدگان ما غایب شده، مانند ما در میان مردم حاضر نیست، پشت پرده غیبت است، و . . و . .

این زاویه دید کمکی چندانی به معرفت ما نمی کند زیرا علت غیبت را فرافکنی می کند: خدا خواسته است که امام زمان غایب باشد. اما اگر از زاویه ای دیگر به این مسأله بپردازیم، شاید معرفت ما دچار تغییراتی شود.

اگر غیبت را معلول عملکرد خود بدانیم (چه در باور و شناخت و چه در رفتار و کردار)، فرافکنی نمی کنیم، علت غیبت را در خودمان می جوییم، تلاش بیشتری برای رفع این علل می کنیم، غیبت آن حضرت به اندازه غیبت ما از محضر او خواهد بود، و حضور ایشان نیز به اندازه حضور در عملکرد ما خواهد بود.

سفسطه نکردم، فلسفه بافی نیز نکردم، سعی کردم مقدمه چینی کنم برای این سند تاریخی که به دست ما رسیده است. این روایت را به دقت بخوانید:

امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در عید فطر سال412 هجری قمری نامه ای به شیخ مفید نوشته است.

[راستی من و شما تا به حال چند نامه از ایشان دریافت کرده ایم؟! اصلاً نامه ای برای ایشان نوشته ایم؟! از میان این همه ایمیل و نامه الکترونیکی که برای همدیگر می نویسیم، چندتای آنها خطاب به امام زمان بوده است؟!].

ایشان در آن نامه چنین می نویسد: «......اگر پیروان ما (که خدا آنها را برای اطاعت خودش توفیق دهد) بر وفای به عهدی که داشتیم پایبند می بودند، قطعاً فوز ملاقات آنها با ما به تأخیر نمی افتاد و سعادت دیدن ما با معرفت و به درستی برای آنها جلو می افتاد. اما چیزی ما را از آنها باز نداشته مگر آنچیزهایی که از آنها سر می زند که ما از آن ناراحت می شویم و انتظار نداریم که آنان آنجام دهند......».

به نظر شما، ما غافل شده ایم یا او غائب شده است؟

منبع: بحار النوار ج 53 ص 177 (به نقل از دلائل الأمامه طبری)

گلیم ارزشمند!

امروزه مردم ایران درباره ارزش و قیمت طلا و ارز، دینار و و دلار، سهام و مسکن، و ... بسیار حرف می زنند. اخبار اقتصادی را دنبال می کنند و گوش به زنگ هستند:  کِی انرژی هسته ای پوسته اش را نشکند و در هسته باقی بماند، کِی مذاکره با دولتی که هیچ غلطی نمی تواند بکند، آغاز می شود، کی تحریمها برداشته می شود، و . و . و . و . و .

اما در میان هیاهوی تبلیغات و رسانه، این زد و بندهای سیاست اندوده، و ماهیگیری از آبهای گِل آلوده، یکی هم پیدا شده که ناچیز را همه چیز کند، گوهر دزدیده معرفت را بازخواند، و شاید اندرون ما بیرون شدگان را کمی تا قسمتی به درون خویشتن باز آراید.

تأمل در گزارش تاریخی زیر را به شما توصیه می کنم:

حَکم بن عُتبه یکی از اصحاب امام باقرعلیه السلام است و می گوید روزی نزد آن حضرت رفتم و گفتم: شنیده ایم مردی از شما [اهل بیت پیامبر (ص)] ظهور می کند و عدالت را در میان این امت برقرار خواهد کرد!

امام باقر علیه السلام فرمود:

«ما نیز همین را انتظار می کشیم که مردم انتظار دارند و امیدواریم که اگر بیش از یک روز از عمر دنیا باقی نماند، خدا آن روز را چنان طولانی کند تا چنین انتظاری که امت دارند، برآورده شود.

قبل از چنان روزی، فتنه ای است که بدترین فتنه ها می باشد:

انسان شب را با ایمان می خوابد اما صبح می کند در حالی که بی ایمان است.

و صبح را با ایمان آغاز می کند اما در حالی به شب می رساند که بی ایمان شده است.

هر کس که چنین زمانی را درک کرد:

باید تقوای الهی داشته باشد،

و یکی از گلیم/پادری های خانه اش باشد».

حال دوست دارید در این بورس گلیم سهامی داشته باشید؟

منبع: عقد الدرر عن اخبار مهدی المنتظر، نوشته یوسف بن یحیی مقدسی شافعی (ازعلمای سنی قرن هفتم)، چاپ قاهره (مصر)، 1399هجری قمری، ص 61

پدیده ای به نام بدحجابی مفهومی آشنا برای عموم مردم ایران می باشد اگرچه تعریف آن بسیار مشکل و حتی غیر ممکن به نظر می رسد. صرفنظر از تحلیلهای شرعی که می توانند به طور قاطعی به آن بپردازند، این نوشتار با رویکردی ارتباطی (comunication)  این پدیده را تحلیل می کند.

پدیده بی حجابی شیوه ای از یک زبان ارتباطی است. لازم به ذکر است که زبان «نظامی از نمادهاست که برای انتقال پیام بین گیرنده و فرستند به کار می رود». زبانهای انسانی (مانند فارسی، انگلیسی، عربی، ....) نظامی از نمادهای آوایی (کلامی) می باشند و «نگارش» نیز یک نظام فرعی از این نظام آوایی است. در مقابل، زبان غیرکلامی وجود دارد که «زبان بدن» (body language) را نیز می توان بخش مهمی از این نظام ارتباطی غیرکلامی دانست. گفتنی است رویکرد ارتباطی این نوشتار را نمی توان در قالب بررسی های جامعه شناختی یا روانشناختی جای داد.

پس از این مقدمه، پدیده بدحجابی را از دیدگاه زبان غیرکلامی تحلیل می کنیم:

1. پدیده بدحجابی شیوه ای از ارتباط میان فرستنده و گیرنده می باشد که پیام/پیامهایی در قالب «پوشش» منتقل می شود.
   
2. فرستنده؛ زن یا دختری است که پدیده بدحجابی برای آنها به کار می رود.
3. گیرنده؛ می تواند جنس مخالف (پسر یا مرد)، جنس موافق (دختر یا زن)، عموم جامعه، مسئولان جامعه،..... باشند. 
4. پیامی که در این ارتباط غیرکلامی منتقل می شود چیست؟ دختر یا زن بدحجاب این پیام را می تواند منتقل کند:
   1. به وضع موجود جامعه اعتراض دارم.
   2. با روحانیون مخالفت دارم.
   3. آزادی بیشتری می خواهم.
   4. نیاز زنانه را نمی توانم در زیر حجاب مخفی کنم.
   5. به جنس مخالف و توجه وی نیاز دارم.
   6. آنچه از نیازهای زنانه ام تأمین شده، کافی نبوده است.
   7. نیازهای زنانه من تأمین نشده است.
   8. نیاز جنسی دارم.
   9. نیاز جنسی ام تأمین نشده است.
   10. ای پسران و مردان، به من توجه کنید.
   11. ......

پیامهای فوق و دیگر پیامهای احتمالی را می توان بر اساس ماهیت پیامها و نه بر اساس مخاطبان آنها چنین تقسیم بندی کرد:

1. برخی پیامها منشأ فطری دارند یعنی یا از نیاز غریزی حیوانی برخاسته اند (مانند نیاز جنسی) یا از نیاز انسانی (ارتباطات با انسانهای دیگر، انس گرفتن، ..). در صورتی که صحت چنان پیامهایی در چنین پدیده ای ثابت شود،   ممکن است چنین قضاوت شود که این نیازها نادیده انگاشته می شوند. حال باید نادیده گرفتن نیازهای فطری (انسانی و یا جنسی) آسیب شناسی شوند نه شیوه ای از زبان ارتباطی در جامعه ایرانی کنونی (که بدحجابی نامیده می شود).
2. برخی پیامها ماهیت انعکاسی یا واکنشی (رفلکسی) دارند؛ بازتابی از پدیده یا پدیده هایی دیگر هستند. برای شناخت خاستگاه این پیامها لازم است پدیده هایی که باعث این بازتاب شده اند به درستی تحلیل شوند در غیر این صورت، قضاوت درباره این پیامها (به عنوان یک پدیده و نه به عنوان پیامدی از پدیده ای دیگر) می تواند نتیجه ای نادرست داشته باشد. نگاه امنیتی، پلیسی، قضایی، و اطلاعاتی را می توان در اینگونه قضاوتها جستجو کرد چه این افراد جزو مسئولان و دست اندرکاران نیروی انتظامی، وزارت اطلاعات، شورای عالی امنیت کشور، قوه قضائیه باشند یا نباشند زیرا افرادی خارج از این نهادها نیز می توانند چنین نگاهی داشته باشند و همه افراد این نهادها نیز ممکن است چنین قضاوتی نداشته باشند.

نظرات شما به تحلیل درست کمک می کند. کمک به دیگران را فراموش نفرمایید.

Ya Ali




When I was eternal I said: Ya Ali!

Forever, its reflection has become: Ya Ali!




I had being praised God in my heart,

I mentioned his name [instead]: Ya Ali!




I saw angels were drilling,

To mention on their tongues: Ya Ali!




Devourer"s faith will be weakened,

If any one in his(her) praying says : Ya Ali!




Will become immortal, if any one says:

From his (her) birth to death: Ya Ali!




Footnote

1. Ali refers to Amir al-Mo`menin Imam Ali (P. B. U. H), the first Imam of Shiite Muslims.
2. This poet [Dr Mahdi Movahed-Abtahi] adopted "Ghola`m" as his nom de plume.
3. Ghola`m means servant [albeit for The prophet of Islam, his daughter, and 12 Imams of Shiite]

در ازل بـودم کـه گـفتـم یـا علـی           تا ابـد شـد انعکـاسش یـا علــی 

 در دلـم تسبیـح یــزدان کـرده ام            بـر زبـانم گشتـه نامـش یا علــی

من مَلـَک دیدم که تمرین می کنـد          تـا بـیـارد بـر زبـانـش یـا علــی  

زاهـدان را رخنــه در ایمـان کـنـد           هر که گـویـد در  نمـازش یا علــی

جاوِدانی می شود آن کس که گفت          از تـولـد تـا ممــاتـش یـا علــی

یا علی یا علی یا علی

یا علی یا علی یا علی