سلام. ممنون از نظرتان. منتظر چنين سؤال و ابهامي بودم. عمداً تفاسير را نيارودم تا سؤال شود. البته از برخي کتابهاي لغت عربي استفاده کرده ام و اصلاً ترجمه آيات ملاک نبوده است. کتک زدن يکي از مصاديق «ضرب» است نه معادل آن زيرا قرآن مثلاً در آيه «إذ ضربتم في الأرض...» ضرب را به معناي کتک زدن به کار نبرده است. پس ريشه يابي واژگان عربي براي تعيين معناي اصلي يک واژه مهم است که برخي معتقدند «معنايي حسّي که به عينيتي خارجي ارجاع و اشاره داشته» معناي اصلي واژه است که عرب وضع کرده است.
درباره مباني تفسير قرآن بگويم: در علم مفردات و معناشناسي، مبنايي هست که برخي قبول دارند و اغلب قبول نکرده اند ولي با توجه به روايات و نص قرآن نظر آن عده قليل درست است: اين که قرآن است که واژه را معنا مي دهد زيرا بزرگترين کتاب ادبيات عرب و معتبرترين آن همين قرآن است که گوينده اش خطا نداشته است. پس نمي توان کتب عربي را بر قرآن تحميل کرد.
اگر فرصت بدهيد پس از دفاع از پايان نامه ام (دو هفته ديگر) که برخي از اين اصول و مباني نيز در آنها آمده، مطالب بيشتري را منتشر کنم.
راستي: راست گفته اند که مستمع صاحب سخن را بر سر حرف آورد. منتظرتان هستم.