جزیره علم

تقدیم به کودکان پابرهنه، تشنه و سر برهنه

بر خار و خَس دویـدم من بی پدر نبـودم

او گفت و من شنیدم: ای کاش و من نبودم

این گـوش پـارة من بـود آشـنا پـدر را

می گفـت و ای یتیـمم: مُردم چرا نبـودم!

چون می زدند سیلی هفت ­آسمان شد نیلی

دیـدم فـراز نیـزه، روی پـدر کبـودم

گر سایبان گرفتم همسایه ام پدر بـود

خاکم به سر نگشتم خاکی به سر نریزم

. . . . 

(مفعول فاعلاتن×2 بحر مضارع مثمن اخرب)

ان شاء الله خداوند سراینده و پدرش را غریق رحمت نماید و آنها را حسینی بگرداند.

انتشار در 14/8/93 توسط غلام (دکترسید مهدی موحدابطحی)