جزیره علم

لنگر صبر

مـوی پریشـان تو لنگـر کـرب و بـلا

تا نشـود ماسِـوی غـرقـه خـون خـدا

چرخ و فلک سویِ­ تو چرخش ­از­موی تو

فاش مکن موی تار، تیره کند ماسـوی

کشتی طوفان زده را می شکند موجها

راه بَـرَد بـی خـطـا «وا ولـدا» ناخـدا

«وا ولدا» مـوج زد در حـرم و کائنـات

کشتـی غلتیـده را راسـت نمود ناخـدا

بازگرفت چرخ خود چرخ و فلک آسمان

چون که بغل کرده ای پیکر از سر جدا

تا نکشیدی به صبـر قصه باب و پسـر

مانده به دوران اثر کرب و بلا تا کجا!؟

چوبه محمل شکافت چشمه صبر تو را

ور­نه نهان مانده بود صبر و صفات خدا

سروده غلام