جزیره علم

فرود غیور 

بـودم غیـور و غیـرتم شُـهـره بـه آفـاقم نمـود

لیکـن نمی دانم چه شـد سیـمای جانـانم کبـود

عمری سراپا گـوش و چشم شاید تقاضایی کنـد

او در قفس بـودش ولی چیزی نگفت و پرگشـود

همـراه او غمـخــوار او تـنـهـاتـرین دلـدار او

در حسـرت گفتـار او پایان رسیـد گفت و شنـود

او شمـع و من پروانه اش من در طواف کعبـه اش

هفتادو پنج روزی گذشت او در رکوع و من سجود

من پاسـبان از گلشنش هم باغبان هم غنچه اش

شرمـنده از پـژمردنش او اشک و از من می زُدود

او بهـتـرین همیـار من چشـم انتـظـارِ پـایِ من

شرمنده از دیوار و در صورت به زیر و قـد خمـود

دسـت خـدا در آستیـن چشـم خـدای راستیـن

امـا مپرسیـدم چـرا آتـش به خانـه شـد فـرود

انسیـه حـورا بـتـول بـودش امـانـت از رسـول

شاید نخفتم چون که شد دستان کین بر او فـرود

هم چشـم و هم دسـت خدا بیـدار بـودم با خـدا

غفلت نکردم لحظه ای این خانه را سوزاند حسود

شرمنده از کوتاهی ام ریسمان نمـود همراهی ام

آخـر ندانستم او که بـود حـوریه یا انسـیـه بـود

من ناخدا چون گشته ام؟ درهم شکسته کشتی ­ام

دشمن وِرا دیـوار زد قدش چـرا گشتـی خمـود؟

ای کاش غلامی می­ شنید این درد و این حزن شدید

او می نوشت با اشک خود آنجا چرا حیـدر نبـود

بحر رجز مثمن سالم (مستفعلن ×4)

شعر از غلام: (دکترسیدمهدی موحدابطحی)

لنگر صبر

مـوی پریشـان تو لنگـر کـرب و بـلا

تا نشـود ماسِـوی غـرقـه خـون خـدا

چرخ و فلک سویِ­ تو چرخش ­از­موی تو

فاش مکن موی تار، تیره کند ماسـوی

کشتی طوفان زده را می شکند موجها

راه بَـرَد بـی خـطـا «وا ولـدا» ناخـدا

«وا ولدا» مـوج زد در حـرم و کائنـات

کشتـی غلتیـده را راسـت نمود ناخـدا

بازگرفت چرخ خود چرخ و فلک آسمان

چون که بغل کرده ای پیکر از سر جدا

تا نکشیدی به صبـر قصه باب و پسـر

مانده به دوران اثر کرب و بلا تا کجا!؟

چوبه محمل شکافت چشمه صبر تو را

ور­نه نهان مانده بود صبر و صفات خدا

سروده غلام

تقدیم به آنان که زنده مانده اند تا عاشورای امسال را سرمایه عمر کنند:

من عاشق حسینم دیوانه از الستم

من خاک سجده گاهم از کربلا گرفتم

از کعبه قبله گاهی شش گوشه ای گزیدم

من زائر حسینم اینجاست وعده گاهم

بحر مضارع مثمن اخرب (مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن)

سروده غلام

آهسته ران جانم حسین این لحظه را افسانه شو

وآنگـه به جانِ خواهرت جانـانه شو جانـانه شو

مادر وصایت کرده است خواهر فسونت می کند

گو با حسینم راز من افسانه شو افسانه شو

شمعـی گلـی پروانه ای گلهـای وی افسـانه ای

زینب حسینم شمـع تو پروانـه شو پروانه شو

عُشّاق وی مستانـه اند مستان وی دیوانـه اند

زینب برو عاشـق بشـو دیوانه شو دیوانه شو

آئین وی دلدادگی، ایثار دل مردانگی

زینب حسینم دیـن تو مردانه شو مردانه شو

باید به وی واصل شوی هر سو به وی مایل شوی

زینب تو بی حائل بشو مستانه شو مستانه شو

با بوسه ای ساقی بشو میخانه ای بانی بشو

وآنگه شراب عشـق را پیمانه شو پیمانه شو

من یک غلام از صد هزار آقایِ من مولا حسین

ای حبّ و احسانش مرا قلاده شو قلاده شو

من بنده ای جان بر کفم آقایِ من مولا حسین

ای حبّ و احسانش مرا قلاده شو قلاده شو

(مستفعلن × 4 بحر رجز مثمن سالم)

 انتشار در جزیره علم در تاریخ 21/8/93 توسط: غلام (دکتر سید مهدی موحد ابطحی)