جزیره علم

زن یا زنانِ مباهله؟

وقتی که آیه 61 سوره آل عمران «فَمَنْ حَاجَّکَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکاذِبینَ» نازل شد، پیامبر صلی الله علیه و آله چه کرد؟

آیا یک زن را همراه خود برد؟

آیا پیامبر (ص) فحوای نص آیه (همراه بردن زنان و نه یک زن) را رعایت کردند؟

اگر در آیه فوق سخن از آوردن زنان برای نفرین کردن باشد، پیامبر (ص) باید یک زن را می برد یا بیشتر از یک زن را؟

آیا ممکن است زنان درآیه فوق به معنای چند زن نباشد بلکه فقط به معنای یک زن باشد؟

طبق اعتقادات مسلمانان و بر اساس نص صریح آیات قرآن، پیامبر (ص) می باید امر الهی را انجام دهد یا نهی الهی را پرهیز کند.

در برخی آیات دیگر، تصریح شده که پیامبر(ص) نمی توانسته از امر و نهر الهی سرپیچی کند زیرا اگر مرتکب می شد، توبیخ یا تنبیه گشت.

بنابراین، الزاماً پیامبر (ص) می بایست دو یا چند زن را برای نفرین کردن به همراه خود می برد تا مصداق عمل کردن به قرآن باشد. حال سؤال این است که زن دوم در در روز مباهله کیست. تاریخ تحریف شده و بایکوت شده صدر اسلام در این باره ساکت است ولی آیا سکوت تاریخ می تواند مدرکی قوی تر از نص صریح قرآن (مبنی بر الزام پیامبر (ص) برای تبعیت از دستورات) و اعتقاد مسلمانان مبنی بر معصوم بودن ایشان باشد؟

کسی را نمی توان در میان اندیشمندان و مفسران شیعی و سنی پیدا کرد که درباره زن دوم نظری داده باشد به جز یکی از علماء درگذشته (مرحوم آیه الله سید محمدعلی موحد ابطحی) که در درس تفسیر خود و در ذیل این آیه به صراحت معتقد بود: «پیامبر (ص) به مفاد نساء در این آیه عمل کرده و غیر از حضرت زهرا علیه السلام، زن دیگری را نیز به همراه برده است و آن زن فقط حضرت زینب کبری (ع) می توانست باشد زیرا از اهل بیت پیامبر (ص) بود و البته بزرگتر از خواهرش حضرت ام کلثوم. هیچ یک از زنان پیامبر (ص) نیز به استناد آی تطهیر مشمول در اهل بیت نمی شدند».

پیشنهادی به خانم ابتکار برای خودروهای فرسوده

یک وقتی تصویب کردند که خودروهای فرسوده را لیزینگ کنند: یعنی مالکان خودروی فرسوده خود را تحویل بدهند و در عوض خودروی نو دریافت کنند. بعضی  پایشان در این طرح لیز خورد و چیزی گیرشان نیامد، بعضی برخی دیگر را لیز دادند و خیلی چیزها گیرشان آمد، برخی لیز نخورده بی ماشین شدند، برخی دیگر لیز نداده گیرشان آمد. القصه، مهمترین ایراد طرح لیزینگ این بود که دولتی بود: یعنی دولت باید بودچه ای به شرکتهای خودروساز می داد تا راضی شوند خودروهای فرسوده را از مالکان بخرند و به جایش خودروهای نو (!) بفروشند. مهمترین مدرک این ادعا این است که هنوز هم خودروهای فرسوده زیادی در جاده ها و خیابانها تردد می کنند.

پیشنهادی که من به خانم ابتکار دارم این است که از فکر دولتی کردن فرسوده ها بیرون بیایند و به فکر نو کردن ابتکارات باشند یعنی این که به این پیشنهاد ابتکاری توجه کنند و متن کامل و مستدل این پیشنهاد را که برای ایمیل ایشان می فرستم، با دقت بخوانند:

«مهمترین اصل پیشنهاد من برای خارج کردن خودروهای فرسوده این است که کاری کنیم داشتن خودروی فرسوده هر سال هزینه بر تر از سال قبلش بشود یعنی به صرفه نباشد که خودرویی را خیلی طولانی داشته باشیم. این اصل را می توان با اجرای راهکارهای زیر عملی کرد. البته این راهکارها باید برای سواری، ون، وانت، کامیونت، کامیون، مینی بوس، اتوبوس، و ... باید به طور جداگانه تعدیل و اصلاح شود:

1. «معاینه فنی» خودروهای (غیر نو) به تدریج و بر اساس سن خودرو در فواصل زمانی کوتاهتر اجباری شود: مثلاً اگر خودروهای بالای ده سال، سالیانه معاینه فنی داشته باشند، خودروهای بالای 15 سال، هر شش ماه معاینه فنی داشته باشند. از یک زمان به بالاتر نیز (مثلاً 25 یا 30 سال) معاینه فنی داده نشود. خودرویی که معاینه فنی نداشته باشد، نمی تواند تردد کند و می توان کارت سوخت آن را نیز باطل کرد.

2. «عوارض سالیانه» خودروها که توسط شهرداری گرفته می شود از یک عمر مشخصی افزایش یابد: مثال اول: هر ده سال، عوارض سالیانه خودرو دو برابر شود یعنی خودروی با عمر 11 تا 20 ساله دو برابر عوارض سالیانه پرداخت کند و خودروی یا عمر 21 تا 30 ساله سه برابر عوارض پرداخت کند. مثال دوم: پس از عمر خاصی از خودرو (ده ساله یا ...) عوارض سالیانه آن هر 5 سال دو برابر شود. البته بهتر است دولت مالکان خودروها را مکلف کند که از ابتدای هر سال شمسی عوارض سالیانه خودرو خود را پرداخت کنند و جریمه برای تأخیر پرداخت (مثلآ از 15 یا 30 فروردین به بعد) تعیین شود.به شرطی که نیروی انتظامی وظیفه اش را انچام دهد و مانع تردد خودروهای عوارض پرداخت نکرده گردد.

3. «حق بیمه شخص ثالث» هر خودرو که اجباری است می تواند برای خودروهای فرسوده به تدریج و پلکانی افزایش یابد: مثلاً از ده سال عمر به بالا، هر سال حق بیمه شخص ثالث کمی بیشتر شود (0/1 اضافه شود به طوری که حق بیمه شخص ثالث خودروی 20 ساله دو برابر یک خودروی نو باشد).

4. دولت می تواند میزان «مالیات برای صدور بیمه شخص ثالث»، یا «مالیات برای انجام هر معاینه فنی» یا «مالیات صدور آرم پرداخت عوارض سالیانه» را برای خودروهای فرسوده به تدریج (از عمر مشخصی به بالا) و هر 5 تا 10 سال افزایش دهد.

5. «بیمه بدنه» خودرو را می توان هر ساله (پس از یک عمر مشخص) به تدریج افزایش داد.

6. دولت می تواند «خدمات عمومی ارگانها و اماکن دولتی» را به خودروهای فرسوده  (پس از یک عمر مشخص) کمتر کند یا قطع کند یا قیمت آنها را بیشتر کند.

7. «تعویض پلاک» خودرو هزینه دارد و می توان هزینه این کار را پس از یک عمر مشخص به تدریج زیاد کرد.

چگونه فرهنگ نقد را در جامعه نهادینه کنیم؟

نقد محصول تفکر انتقادی است که این گفتمانی خاص محسوب می شود. گفتمان نیز فرآیند ارتباطی دوسویه است که دو طرف فاعلهای مختار هستند که زبان مشترکی را برای انتقال نیتهای خود به کار می برند (یا سعی می کنند زبان مشترکی بیایند که نیتهای خود را منتقل کنند). «گفتمانِ تفکر انتقادی؛ ترمزهایی است که ذهن آدمی در برابر داده ها و اطلاعات ورودی به چارچوب معرفتی خود ایجاد می کند تا اعتبار و روایی آنها را بررسی کرده و پس از تأیید، آنها را جزو اطلاعات و دانش و آگاهی و معرفت خود محسوب کند و در واقع به معرفت جدیدی دست یابد». در واقع، تفکر انتقادی اوج استدلال عقلانی است که نقطه مقابل توجیه قرار دارد. مهمترین کارکردهای تفکر انتقادی، کاستن از نقصها و زدودن عیبها می باشد.

برای ترویج گفتمان نقد و تفکر انتقادی در یک جامعه «لازم است ارتباطی دو سویه در جامعه شکل گرفته باشد»: یک طرف فرد یا افرادی که می خواهند هر طور شده دانش و اطلاعات خود را به دیگران عرضه/تحمیل کنند و طرف دیگر فرد یا افرادی که می خواهند آگاهی و دانش و اطلاعات خود را معتبر نمایند. در واقع یک طرف فرد/افرادی هستند که می خواهند بر اندیشه و معرفت دیگران مسلط شوند و در طرف دیگر فرد/افرادی که اندیشیدن خود را به سلطه آنها در نمی آورند. البته برخی که ساده انگاری می کنند، دنبال الگو می گردند تا به جای مهارت دادن فکر و اندیشه خود در آزمودن داده ها و اطلاعات و آگاهی، آن را در تقلید کورکورانه از فکر دیگران می دانند.

وقتی مردم یک جامعه بر اساس ارزشهایی معین رفتار کنند که به طور عادتی انجام شود، گفته می شود چنین ارزشهایی در فرهنگ مردم جای گرفته اند. آیا تفکر انتقادی و فرهنگ نقادی به عنوان یک ارزش در جامعه عمومی ایرانیان و یا در جامعه دانشگاهی یا جامعه حوزوی یا جامعه حکومتیان جای دارد یا خیر؟ همین که تلقی منفی از نقد و نقادی وجود دارد (یعنی نقد شونده آن را توهین به خود می پندارد یا بدش می آید) حکایت از این دارد که تفکر انتقادی در فرهنگ این مردم یک ارزش نیست بلکه یک ضد ارزش است.

گفتنی است نقطه مقابل تفکر انتقادی، چاپلوسی و تملق است که ریشه در توجیه نفسانی (و نه استدلال عقلانی) دارد. به عبارتی دیگر، جامعه ایرانی در سطوح مختلف فوق الذکر آن چنان دچار تملق و توجیه و چاپلوسی است که یک ارزش، ضد ارزش شده است. بنابراین، «برای ترویج فرهنگ نقد و تفکر انتقادی در یک جامعه، لازم است مردم اینها را ارزشهای فردی یا اجتماعی خود بدانند».

روایات زیر مدارکی محکم از ارزش گذاری درستی است که معصومین علیهم السلام در طول تاریخ انجام داده اند تا تفکر انتقادی به عنوان یک ارزش در جامعه مسلمان و مؤمن فراگیر شده و یک فرهنگ عمومی گردد: نشان دادن نقاط منفی یک فرد به همان فرد، نقد و نقادی است و نه این که برخی می گویند در نقد باید هم نقاط مثبت و هم نقاط منفی گفته شود. به همین خاطر، فی نفسه نقد خوب است اگر با بدی دیگری همراه نشود. گفتنی است تخریب مقوله ای دیگر است که ممکن است در نقد همراه شود و نقد را دچار تبعات منفی کند. تخریب کردن به نوعی ریختن آبروی مؤمن محسوب می شود که جرمی است کیفردار و گناهی است مستوجب عذاب. دوست یابی یک ارزش است به ویژه که با معیارهای مشخصی انتخاب شود. حضرت به زیرکی و درستی سعی می کند روحیه نقادی را به عنوان یک ارزش عمومی جا بیاندازد زیرا هر فردی بی نیاز از انتخاب دوست نیست یعنی داشتن روحیه نقادی یکی از معیارهای دوست یابی است پس عمل به این توصیه می تواند روحیه نقادی را در یک جامعه نهادینه کرده و در فرهنگ آن مردم جا بیاندازد. 

1.       امیرالمؤمنین ^{علیه السلام}: شر إخوانک من داهنک فی نفسک و ساترک عیبک(غرر الحکم ص 446): بدترین دوستان تو کسی است که با تو مدارا کند و عیبهای تو را از خودت بپوشاند.

2.       امیرالمؤمنین ^{علیه السلام}: شر الناس من کان متتبعا لعیوب الناس عمیاً عن معایبه (غرر الحکم ص 447): بدترین مردم کسی است که به دنبال یافتن عیوب مردم باشد در حالی که عیبهای خودش را نبیند.

3.      امیرالمؤمنین ^{علیه السلام}: خیر اخوانک من عنّفک من طاعه الله سبحانه (غرر الحکم ص 389): بهترین برادران تو کسی است که تو را سرزنش کند که به راه بندگی خدای سبحان در آیی.

4.      امیرالمؤمنین ^{علیه السلام}: خیر إخوانک من کثر إغضابه لک فی الحق (غرر الحکم ص 391): بهترین برادران تو کسی است که به خاطر حق بیشتر به تو غضب می کند.

5.      امیرالمؤمنین ^{علیه السلام}: ما حفظ غیبک من حفظ عیبک (غرر الحکم ص 261):  کسی که عیب تو را بپوشاند رازهای تو را حفظ نمی کند.

6.      امام باقر ^{علیه السلام}: اتبع من یبکیک و هو لک ناصح و لا تتبع من یضحکک و هو لک غاش و ستردون علی الله جمیعا فتعلمون (کافی ج 4، ص 451، ح 3594): پیروی کن از کسی که تو را می گریاند در حالی که نصیحتگر توست و پیروی مکن از کسی که تو را می خنداند در حالی که گولت می زند و به زودی همگی بر خدا وارد می شوید و خواهید دانست. نمایاندن عیوب، لغزشها و خطاها به یک فرد کار پسندیده ای است و اگر بتوان آن فرد را نیز از ارتکاب آن خطاها متنبه کرد و او را بر اصلاح عیوب و جبران لغزشها مترصد و عازم نمود چه بهتر. مصاحبت و پیروی از کسی مورد اعتماد در زندگی مهمتر از دوست یابی است. حضرت اهمیت داشتن روجیه نقادی را بالا برده و آن را به عنوان معیاری برای انتخاب مرشد، راهنما، .... در زندگی یک فرد مؤمن معرفی می کند. در صورت به کارگرفتن این توصیه، این ویژگی هم به عنوان یک ارزش فردی و هم به عنوان یک ارزش اجتماعی می تواند در فرهنگ مردم جامعه مسلمان و مؤمن نهادینه شود.

7.      امام صادق ^{علیه السلام}: احب اخوانی إلی من اهدی الیّ عیوبی (کافی ج 4 ص 452 ح 3597): محبوبترین برادرانم نزد من کسی است که عیبهای مرا به من هدیه آورد (گوشزد کند). این توصیه به خوبی جایگاه روحیه نقادی را آنقدر بالا می برد که نتیجه نقد را به عنوان هدیه ای معرفی می کند [برخلاف آنهایی که از نقد ناراحت شده و آن را تخریب شخصیت می دانند]. یعنی فرد باید ممنون باشد که فردی وقت بگذارد تا عملکرد وی را ارزیابی کرده و ایرادات و عیوب وی را مشخص نموده و آنها را به وی بنمایاند.

رابطه بیولوژیک بین سرطان دهانه رحم و رفتارهای جنسی وجود دارد به طوری که این بیماری مانند یک بیماری آمزشی رفتار می کند.

1. موارد زیر نتیجه جستجوی نظام مند با کلید واژه های سرطان رحم و مسلمانان می باشد(منابع موجودند):
   1. ختنه مردان رابطه ای بیولوژیک با بیماری آمیزشی دارد.
   2. ختنه کردن مردان بروز سرطان سرویکس و شیوع ویروس ایدز را آشکارا کاهش می دهد و کاری به مسلمان یا مسیحی بودن آن جامعه ندارد.
   3. هر یک مورد انجام ختنه، 3.65 برابر از شیوع سرطان سرویکس و 8.94 برابر از شیوع ویروس ایدز کم می کند.
   4. بیمارانی که سرطان سرویکس گرفته اند، اگر مسلمان بودند درصد زیادی از آنها بیش از 5 سال زنده ماندند که این درصد در مسیحیان کمتر و در هنودها باز هم کمتر بوده است.
   5. بیشترین درصد بیمارانی که سرطان سرویکس گرفتند و مجرد بودند، بیش از 5 سال زنده ماندند.
   6. در یک بررسی 6 ساله، میزان گزارش سلول شناسی بد شکلی (دیس پلاستیک) و غیر معمول ( آتیپیک) در آزمایش پاپ اسمیر زنان مسلمان به ترتیب 0.5 و 0.7 درصد می باشد که بسیار کمتر از آمار جوامع غربی بود.
   7. میزان تکثیر بدشکل سلولی (دیس کاریوز) شدید تا متوسط در جمعیت ملی انگستان 1.6 درصد می باشد یعنی سه برابر افراد مسلمان ساکن انگلیس و دو برابر افراد آسیایی ساکن انگلیس.
   8. درصد مثبت شدن آلودگی به ویروس پاپیلوما در زنان مسلمان بسیار کمتر از دیگر مذاهب است. این ویروس می تواند تغییرات سلولی دهانه رحم را سرطانی کند.
   9. زنان مسلمان مبتلا به سرطان سرویکس کمترین درصد را در بین همه مبتلایان به این سرطان تشکیل می دهند (نسبت به مسیحیان و دیگر مذاهب).
   10. سرطان آلت تناسلی در مردان مسلمان تا به حال گزارش نشده است.
   11. ختنه شدن مرد احتمال ابتلای به سرطان آلت را کم می کند.
   12. ختنه شدن مرد احتمال ابتلای زن به سرطان سرویکس را کم می کند.
   13. مهمترین عامل شیوع سرطان آلت، ختنه نکردن و بهداشت ضعیف جنسی بوده است.

قسمت اول این نوشتار به بررسی ماده اصلی سرطانزای موجود در بنزین و گازوئیل می پردازد.

قسمت دوم این نوشتار به بررسی سرطانهای مرتبط، درمانها، بدخیم بودن، توصیه های ایمنی و وضعیت سرطان در ایران می پردازد.

قسمت سوم این نوشتار: بررسی مشخصات بنزین و گازوئیل ایرانی می پردازد

مقدمه: بنزین حاوی ماده ای به نام بنزن است با یک مولکول حلقوی که در تمام ترکیبات بنزنی و ترکیبات آروماتیک وجود دارد. بنزن به عنوان سرطانزای درجه یک معرفی شده است.

تولید: در آتش سوزی ها و آتش گرفتن جنگلها، تولید در صنایع پتروشیمی، ساخت فیبرهای مصنوعی، تولید لغزنده سازها، حشره کش ها،  برخی داروها. مهمترین منابع تولید بنزن: دود ننباکو، تمعیرگاههای خودرو، دود اگزوز خودروها، انتشار صنعتی هستند. هوای اطراف محل ذباله های خطرناک، هوای تعمیرگاه های خودرو، و هوای اطراف پمپ بنزینها مقادیر بسیار زیادی از بنزن دارند. استنشاق بخارات گازوئیل و بنزین موقع حمل آنها نیز اتفاق می افتد. دود تنباکو(پیپ، سیگار، قلیان، . .): سیگاری ها 10 برابر بیشتر از غیر یسگاری ها بنزن را به بدن خود وارد می کنند.

مکانیسم آسیب

بنزن به طور استنشاقی یا خوراکی یا در تماس با پوست می تواند به بدن آسیب برساند. مواجهه طولانی مدت با مقادیر زیاد این ماده در هوای آلوده باعث لوسمی (سرطان خون) می شود. بنزن در منابع آب سطحی و زیرزمینی و خاک نفوذ می کند و از طریق گیاهان، آب، و دیگر مواد غذایی (آشامیدن یا خوردن) ایجاد مسمومیت می کند.

کبد بنزن را به چندین متابولیت تبدیل می کند که در مغز استخوان، آنزیم میلوپروکسیداز اینها را تبدیل به بنزوکینون می کند که همگی اثر سمی بر ژنها و کروموزومها دارند. البته آنزیم کینین اکسیدوردوکتاز در مغز استخوان نیز بر این متابولیتها اثر گذاشته و سمیت آنها را بیشتر می کند. برخی افراد استعداد ژنتیکی برای سرطان گرفتن به خاطر بنزن را دارند که ژنهای مربوطه نیز شناسایی شده اند.

بنزن باعث شکسته شدن زنجیره دی ان آ و تخریب کروموزومها می شود که منجر به چند بیماری می گردد: مهمترین بیماری مغز استخوان که ارتباط آن با بنزن ثابت شده، لوسمی(سرطان خون)  میلوژنیک حاد (AML) و مزمن (CML)،  آنمی آپلاستیک، لوسمی لنفوسیتیک حاد (ALL) سندروم میلودپسلاستیک (MDS)، مولتیپل میلوم (MM) و نارسایی مغز استخوان می باشد. زنانی که مقادیر زیادی بنزن استنشاق کرده باشند اما سرطان خون نگرفته باشند، دوره های قاعدگی زنانه آنها به هم می خورد و تخمدانهای آنها کوچک می شود. جنین آنها نیز نقص در تشکیل مغز خواهد داشت (انانسفالی و اسپینا بیفیدا). مردانی که با مقادیر زیادی بنزن مواججه داشته اند، اسپرمهای معیوب خواهند داشت که منجر به عقیمی خودشان یا منجر به بیماریهای با جهش ژنی در فرزندشان خواهد شد.

استانداردها

-          مؤسسه نفت آمریکا میزان غلظت بی ضرر بنزن را صفر اعلام کرده است.

-          در آمریکا: ماده ای که یک دهم درصد یا بیشتر از ماده سرطانزا داشه باشد باید برچسب سرطانزا بودن داشته باشد.

-          بر اساس نظر سازمان محیط زیست آمریکا: حداکثر مجاز بنزن در آب آشامیدنی، پنج هزارم میلی گرم در لیتر (5 پی پی ام) است. این حداقل مقداری است که باعث سرطان خون نمی شود. حد ایده آل بنزن در آب آشامیدنی: صفر میلی گرم در لیتر (صفر پی پی ام) می باشد. طبق قوانین، وارد کردن 4.5 کیلوگرم بنزن به محیط باید گزارش شود.

-          بر اساس نظر سازمان ایمنی و سلامت شغلی آمریکا: حداکثر مجاز بنزن در آب آشامیدنی: یک هزارم میلی گرم در لیتر (1 پی پی ام) در یک دوره 8 ساعته کار در روز یا در 40 ساعت کار در هفته می باشد. حداکثر مواجهه کوتاه مدت (15 دقیقه) با بنزن 5 پی پی ام می باشد. خطر مواجهه با 1 پی پی ام بنزن در طی دوران کار احتمال مرگ به خاطر سرطان خون را به نسبت 5 در هزار کارگر مواجهه یافته بالا می برد. سطح مجاز بنزن در محیط کار: 0.5 پی پی ام

-          بر اساس نظر مؤسسه ملی ایمنی و سلامت شغلی آمریکا: همه کارگرانی که مواجهه به مدت 10 ساعت با 0.5 پی پی ام بنزن دارند باید ماسک مخصوص جهت تنفس داشته باشند. همه کارگرانی که مواجهه به مدت 15 ددقیقه با  2.5 پی پی ام بنزن دارند باید ماسک مخصوص جهت تنفس داشته باشند.

تشخیص آلودگی و مسمومیت با بنزن:

-          میزان بنزن را می توان در خون، در ادرار و در هوای تنفسی اندازه گرفت که باید در طی 24 ساعت اول پس از مواجهه آزمایش شود زیرا در خون و در کلیه و در کبد تغییر می یابد.

-          متابولیتهای بنزن را نیز می توان اندازه گرفت زیرا تا چندین روز بعد از مواجهه نیز در ادرار تغلیظ می شوند: موکونیک اسید در ادرار به کرآتینین: 500 میکرو گرم در گرم (حد مجاز)، فنیل مرکاپتوریک اسید در ادرار به کرآتینین: 25 میکرو گرم در گرم (حد مجاز).

-          مواجهه با بنزن را می توان به روش «فلورسنت اینسایتو هیبریداسیون با پروب دی ان آ» شناسایی کرد.

-          شناسایی ژنهایی که توسط بنزن یا مشتقات آن آسیب می بینند نیز امکان پذیر شده است.