جزیره علم

Mahdi Movahed-Abtahi

Tawhid means unity and unicity of God, a central belief of monotheistic religions after Abraham, Judaism, Christianity and Islam. These Abraham religions are common in the following central beliefs of: the God was, is and will be present. He created the existence with special intention and created human distinct from others. He communicated human through revelation via prophets.

Islam`s God is the same god of Christianity or Judaism. Christianity also, referred to its god as the same god of Judaism. All reject other gods than the unique God. Then, the God of these religions is who bring Islam, Christianity, and Judaism after Abraham religion. I abstract a criterion for external consistency of tawhid that certifies its validity.

As these religions reject polytheism, each religion should internally reject any god. Consequently: 1) no any paganism teaching could be acceptable from each religion that is truth or be issued from the unique God. 2) If present, such teaching is not truth because has come from outside tawhid and from that religion. 3) Trinity or duality is paganism teaching not originated from tawhid but inserted in Christianity.

Many scholars emphasized that Islam has morphological distinct – in tawhid- from Christianity and Judaism. More, the Qur’anic concept of tawhid, in particular, provides a strong connection both between science and religion and between Islam and other religions. Consequently, a tawhid society distinct -in its practice and central beliefs- from other non Abraham societies.

Tawhid paradigm become revolved? Yes, it has been experienced revolution in past: when Abraham, Muses, Christian, Muhammad appointed as prophets and 11 prophet`s successors appointed as Imams. The last revolution of tawhid paradigm will happen when the last Imam (Imam Mahdi) appears while the last version of tawhid paradigm will overcome all religions in that time as the Quran foresee: ‘He it is who sent his messenger with guidance and the religion of truth, that he might cause it to prevail over all religions, though the polytheists may be avers (Tawba: 33, Fath: 28, Saff: 9)’.

وقتی عکسها و فیلمهای قربانیان منا را می دیدم به ویژه حاجیانی سیاه پوست که در حالت ایستاده یا نیمه ایستاده پشت دیگر حاحیان جان داده اند، به خانواده گفتم مانند کسانی اند که با گاز بیهوش شده اند یا خفه شده اند.

ای کاش از خون بدنهای پاک زائران نمونه برداری شود. معلوم نیست حقیقت جدیدی آشکار نشود! نمی دانم یک چشم پزشک این احتمالی که یک پزشک عمومی مطرح می کند را می فهمد یا نه؟!

Russia in Syria: War or Opportunity?

«استفاده از فرصتهای در حال زوال» جواب من به این پرسش است: چرا روسیه تجهیزات نظامی به سوریه آورد و به مواضع داعش حمله کرد؟

این پاسخ بر اساس تحلیل چند جانبه زیر است:

1.      روسیه درمانده بود که آیا این اتفاقات به هم ربط دارند یا نامربوطند و اگر مربوطند، نمی دانست چگونه آنها را به هم ربط دهد: 1) ایران از مدتها پیش، نواری به عمق 40 کیلومتری داخل خاک عراق را حریم امنیتی خود اعلام کرده تا بتواند مستقلا عملیات نظامی انجام دهد. 2) انصارالله و ارتش یمن با انجام عملیات زمینی در بلندیهای شمال یمن چند پایگاه مرزی و قسمتی از خاک عربستان را تصرف کردند. 3) حزب الله با کمک ارتش سوریه در بلندیهای قلمون در غرب سوریه عملیات نظامی انجام می دهد و تصرفات سرزمینی پیدا می کند.

2.     روسیه باورش شد:1) قرار نیست تحریمهای بین المللی رفع شده یا کاهش یابند. 2) منابع درآمدی اش (فروش انرژی، تسلیحات، چوب) نیز متنوع نیستند و کاهش یافته اند.

3.     دیدار مقامات برخی کشورهای عربی با مقامات روسی نتایجی دربر داشت: 1) از خطوط قرمز کشورهای سنی تروریست پرور اطمینان یافت، 2) اسد در آینده سوریه فعلی جایی ندارد، قدرت در سوریه در دست طرفداران اعراب خواهد گرفت، 3) اعراب مخالف مبارزه روسیه با داعش نیستند، 4) اعراب مخالف حضور روسیه در سوریه فعلی یا در سوریه آینده (مناطق علوی نشین) نیستند.

4.     سوریه به آغوش روسیه غلتید: 1) ارتش سوریه پی در پی شکست می خورد. 2) تقاضا کمکهای نظامی و اطلاعاتی از روسیه دارد. 3) هزینه پشتیبانی روسیه را پرداخت می کند (از طریق اجازه دادن برای ایجاد پایگاه نظامی در لاذقیه). 5) عدم مخالفت روسیه به ادامه حکومت بشار اسد در مناطق علوی نشین شمال غرب سوریه.

5.     تندروهای چچنی: 1) بخش مهمی از داعش اند که قصد اعلام امارت جدیدی (به نام امارت قفقاز) در سوریه دارند. 2) قبلاً با حمایت همین کشورهای سنی تروریست پرور می خواستند با جدایی از روسیه جمهوری مستقل چچن را بوجود آورند اما سرکوب شدند.

نتیجه گیری

روسها دریافتند:

-         حال که سوریه و کشورهای عرب تروریست پرور نیازمند تسلیحاتند، چرا روسیه این بازار جدید را القا نکند و فشار تحریمها را کم نکند!

-         امتیاز بهره برداری از نفت فلات قاره سوریه در مرزهای دریایی علوی نشینها تا سال 2045 در اختیار روسیه است، چرا حضور بیشتر و قویتری در منابع انرژی مدیترانه نداشته باشد!

-         تصرفات سرزمینی جریانهای نظامی طرفدار ایران محصول تغییر راهبردهای نظامی ایران در این کشورهاست چرا که نتوانستند پیروزی تعیین کننده ای در این جنگهای نیابتی داشته باشند، پس آینده وجودی خود را با تصرف سرزمینهایی تضمین کرده و قدرت امتیاز گیری خود را افزوده اند. چرا روسیه چنین نکند و بخش بیشتری از سوریه را برندارد!

-         از بین بردن جدایی طلبان چچنی در سوریه و ممانعت از بازگشت آنها مجوزی قانونی از مجلس دومای روسیه فراهم می کند که وجه بین المللی خوبی نیز خواهد داشت.

ایجاد پایگاه جدید در لاذقیه (علوی نشین و نزدیک بندر طرطوس و پایگاه دریایی قبلی روسیه) و اعزام پرسر و صدای تجهیزات نظامی برای مبارزه با تروریستها» ایده ای عالی برای «امتیاز گرفتن از سوریه در حال زوال»، «کم هزینه و پر فایده کردن حضور نظامی»، «تدارک برای سوریه سنی تروریست و سوریه علوی در آینده» و «ایجاد وجه مقبول منطقه ای و بین المللی» است که البته در هیاهوی تبلیغات رسانه ای گم می شود.

انتشار در جزیره علم در تاریخ 10/7/94

برجام و پرده ابهام!

واژه «برجام» مُهر بر دهان زد: افراطیون و سیاسیونی که «فکت شیت» مطالبه می کردند!

آفرین به مذاکره کنندگانی که چشمها را شستند! این واژه را ساختند! و دهانها را بستند!

سکانس اول:

رئیس مجلس ایران در نیویورک سخنرانی داشت و با رؤسای پارلمانهای برخی کشورها دیدار کرد.

سخنانش بودار بود: باز شدن مسیر گفتگوی مستقیم درباره رابطه آمریکا و ایران!

آیا وی عجله دارد تا تغییر در ادبیات سیاسیون ایران را به آمریکاییان بفهماند؟!

آیا می خواهد از حسن روحانی در گشودن باب مذاکره با آمریکا عقب نیافتد؟!

آیا نگران نتایج صندوقهای انتخابات در اواخر سال 94 می باشد؟!

سکانس دوم:

رهبرعالی ایران بررسی برجام را از مجلس خواستار شد، اگرچه چندی پیش «کمیسیون بررسی برجام» در مجلس تشکیل شده بود!

آیا نیازی نیز به چنین یادآوری بود!؟

آیا فضای عمومی و سیاسی ایران به چیزی توجه یافت که نباید؟!

سکانس سوم:

عکاس آمریکایی عکسی  را در سفر به ایران گرفت، در سایت خود گذاشت و زیرش نوشت: «پدرش گفت پسرش آدمی است که به حل کردن مشکلات مردم، بسیار علاقه‌مند است. او و پسرش در پنج سالگی مقداری زردآلو از مغازه‌ای خریدند و پاکت زردآلو دست پسر بود. پدر هوس زردآلو می کند و سرش  را بر می گرداند تا از پسر بگیرد اما او همه زردآلوها را در بین راه به رهگذرها داده بود!»

رئیس جمهور آمریکا جمله ای زیر این عکس می نویسد: «این داستان بسیار تأثیرگذار بود. یکی از خشنودهای هر پدر و مادری این می‌تواند باشد که ارزش‌هایی که مایل به ظهور آنها در فرزندانشان هستند، شروع به تجلی در اعمال کودکانشان کند . امیدوار است این پسر، این حس نوع‌دوستی و مهربانی‌اش را هرگز از دست ندهد و بخواهد در جهت تبدیل دنیا به مکانی که در آن کودکان و جوانان قادر به رسیدن ظرفیت‌های خود باشند، تلاش کند. اگر روزی بتواند این مرد جوان را ملاقات کند، آرزو می‌کند که زردآلویی برای او نگه داشته باشد!»

این حاشیه نویسی طرفداران زیادی در دنیای مجازی پیدا می کند!

آیا نوشتن این جمله پیامی رسمی از کانالی غیررسمی به مقامات ایرانی بوده است؟!

سکانس چهارم:

دختری 9 ساله قرآنی را با نوشته ای از رهبر عالی ایران دریافت می کند!

پدرش چند سال قبل در تهران ترور شد: دانشجوی دکترا یا دانشمند هسته ای؟ برخی اصرار و برخی انکار!

تلویزیون رسمی ایران گزارشی را با آب و تاب پخش کرد!

آیا مرسوم بوده که مسئولان رده بالای کشوری چنین کاری کنند؟!

آیا این خبر آنقدر مهم بوده که صداوسیما آن را رسانه ای کند؟!

 سکانس پایانی

دارم می اندیشم تا شاید بتوانم پرسشهای زیر را پاسخ دهم:

1. آیا پانویسی عکس در فضای مجازی پیامی رسمی را به مقامات ایرانی رسانده است؟!
2. آیا سخنرانی درباره برجام برای حواس پرت کردن (رد گم کردن) بود؟
3. در پشت پرده چیست؟ این پرده از کیست؟

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من

وین حرف معما نه تو خوانی و نه من

هست از پس پرده گفتگوی من و تو

چون پرده در افتد نه تو مانی و نه من

در نوشتار قبلی (رشوه ترکیه به ایران) صفت رشوه خواری ترکیه و رشوه دهی ایران را توضیح دادم. اکنون از منظری دیگر این صفت را می نمایانم:

می دانیم موصل در روزی سقوط کرد که رئیس جمهور ایران به دیدار همتای ترک خود بود، همزمانی غیر اتفاقی عجیبی بود!

می دانیم در روز سقوط موصل، کنسولگری ترکیه در موصل به اشغال داعش درآمد اما کارکنان هشتاد و چند نفری آن به اسم گروگان ولی به رسم نمکدان نشکستن مدتی مهمان داعش شدند و البته بدون هیچ آسیبی و گزندی به ترکیه برگشتند!

می دانیم آنقدر ترکیه نفتهای دزدی شده توسط داعش و تروریستها از سوریه و عراق و کردها را به قیمت مفت و به هزینه پاره پاره شدن همسایگان ترکیه خرید که داعش تصمیم گرفت این طلای سیاه بی ارزش را زیر پای گروگانهای خارجی یا شیعی بسوزاند تا دودش به دماغ ترکها برود!

ترکیه از طرف کشورهای اروپایی و آمریکا تحت فشار است که مانع خروج تروریستها از ترکیه به اروپا شود ولی نمی خواهد داعش و همدستان آنها را بیازارد. بهانه می تراشد و اعلام می کند می خواهد با تروریستها بجنگد، اما کردهای پ. ک. ک. را بمباران می کند: نه یک بار نه دو بار، بیش از 300 بار! حالا باید حساب کرد آیا رشوه ای گرفته؟ آیا دستمزدش برای کاری عقب افتاده؟ بوی دست ایران را از آستین پ. ک.ک. بو کشیده؟چنین رابطه ای دور از ذهن نیست: ایران از جنگ فرسایشی در سوریه و عراق خسته شده، چیزی نیز عایدش نشده، پس پشتیبان اصلی تروریستها یعنی ترکیه را باید گوشمالی داد، نه یک بار، نه دو بار، چندین و چند بار! شاید ترکیه پیش دستی کرده تا امتیازی قبل از همراهی آینده ایران و آمریکا (به دنبال اجرایی شدن توافق به اصطلاح هسته ای) بگیرد؟ گویا چنین است زیرا تاکتیک ایران پس از اعلام توافق بر متن «برجام» عوض شده است: جنگهای نیابتی در لبنان و سوریه (توسط حزب الله) و در یمن (توسط انصارالله) تغییر تاکتیکی داشته اند. پس از پذیرش برجام، حزب الله لبنان ارتفاعات غرب سوریه که شهر الزبدانی در آن است را طمع کرده است. انصارالله نیز به مناطق جنوب غربی عربستان یعنی جازان و نجران چشم یورش برده تا پیش دستی کند.

والله اعلم

الاحقر

دکترسیدمهدی موحدابطحی