جزیره علم

فریاد من

بحر رجز مثمن سالم

(مستفعلن× 4)

تا نـام او را مـی بـرم روح و روانـم  مـی رود

آتش زند یا بشکنـد ایـن دل زِ دسـتم می رود

در سیـنه مـن یـاد او ، سـرمایـه مـن نـام او

بی ذکر و بی اذکـار او هستی زِ هسـتم می رود

راز و نیـازم سـوی او، ‌روز و شبـم در کـوی او

یا کافـرم یا عبـد او ، دینـم زِ دستـم مـی رود

گاهی رهـایم می کـند شـاید  جـوابم مـی کند

امـا فقـط خـوبی زِ او، ظـّن و گمانـم مـی رود

فکر و خیـالم محو او خـواب و خوراکـم بهر او

دیوانه ام از هجـر او هـوشم که هستم می رود

بنیـاد من فریـاد من: مهـدی بیـا مهـدی بیـا

این ذکر صبح و شام من حاشا که یادم می رود

جانـا غـلامت را بگـو جُـز مدح مـولا را مگـو

یـارب گواهـی، گفتـه ام، وی بر زبـانم می رود

سروده غلام: دکتر سید مهدی موحد ابطحی