جزیره علم

سلیمانها

ألا ای سـاربـان از مـا بـبـر مـا را بـیـابـانهـا

نبینـد کس اسیـری را به حـال این سلیـمانهـا 

کویرستان و دشتـستان بِـبَر کودک، بِـبَر نسوان

مبـاد بر ما نگاهـی از چنان حیـوان و شیطـانها 

مزن شلاق مزن سیلـی ببیـن بشنـو فغان از ما

بزرگ و خُـرد زن و بچـه همه افتان و خیـزانها

مزن نیزه به ­پای و­ پشت مدارا کن نه با یک­ مُشت

ملائـک همره و­ حیران کُند با ما نوازشها فراوانها

نبـر مـا را به بـازاری کـه آزارد از آن خــواری

زند آتش به جان ما از آن چشمان و انگشـتانها

ز مهر و مه قمر برتر پس و پیشش مبر دیگر

چو سنگـی می رسد بر ­سر شود پاره گریبـانها

مگو دشنام مکن زخمی زبانت شد چو ­شمشیری

گل و بلبل به یک دردنـد امان از درد و درمانها

منم بودم از­ آن نسوان که پیغمبر نوازش کرد

نه بر زنجیر نه با ریسمان به دست و پا گریبانها

غـلام مـا کجـا بـوده بـریـزد اشـکُ از دیـده

بشـوید غربت از چهـره ز خـاک این بیـابانـها

حسینم وا حسینم وا حسینا

مفاعیلن ×4 (بحر هزج مثمن سالم)

انتشار در جزیره علم در تاریخ 17/5/93 توسط: دکتر سید مهدی موحد ابطحی