جزیره علم

مبادا زجرها اجرها را از بین نبرد

. . . بعد از بازنشستگی، سال 63  موفق شدم به عنوان نماینده سازمان حج در عربستان مستقر شوم در جده که به شهرهای طائف. مکه و مدینه و ریاض هم می رفتیم ولی کار اداری زائرهای عمره را انجام می دادیم. چون برنامه مشخصی نداشتند، همه جا (محل اسکان) می خواستند. جنجال و صدمه بسیار خوردم، از قبل برنامه ریزی نشده بود، مهلت نبود که تقسیم شده باشند از قبل، یک عده ای محرم شده دم درب می رسیدند و . . . . . . . . تصمیم گرفتم ول کنم آنجا را، ول کنم بیایم. یک  نامه ای از آقا به من رسید راجع به مسائل قرآنی، کتابت و قرآء (که اغلب از ایشان سؤال می کردم). تیترش این بود:مبادا زجرها اجرها را از بین ببرد [راوی این جمله را چند بار با گریه تکرار کردند]. در ادامه نامه نوشته بودند: بمان در آنجا و زجرها را در آنجا تحمل کنید. بدون این که من به ایشان نوشته یا گفته باشم یا از من پرسیده باشند یا از صدمات من بدانند، به فراستی که مؤمن داشت و اطلاعات غیبی که داشتند، این نامه را به من نوشتند. خیلی اثر گذاشت و من برای مدتی طولانی (ده سال) عربستان بودم . . . 

منبع: موحد ابطحی مهدی و راویان. در محضر استاد. فصل سوم: مصاحبه ها. روایت راوی هشتم: دکتر سید عبدالوهاب طالقانی(مؤسس و مدیر بنیاد فرهنگی امام مخمد باقر در اصفهان). ناشر ؟؟، 1394