جزیره علم

«قرآن پژوهی و تدبر» نام جلساتی پژوهشی است که با هدف شناخت بیشتر از قرآن برگزار می گردد. شرکت برای عموم آزاد است.

ثواب این جلسات را به روح مرحوم پدرم تقدیم می کنم که سالها مرا مأنوس درس تفسیر قرآن خویش نمود.

 دانلود مطالب رایگان  است.

مکان جلسات: آستان مقدس امامزاده اسماعیل، خیابان هاتف، اصفهان

زمان جلسات: یک شنبه ها، ساعت 16

جلسه هفتم: 2 اسفند 94

اسلاید، جزوه، صوت،

جلسه ششم: 25 بهمن 94

اسلاید، جزوه، صوت،

جلسه پنجم: 18 بهمن 94

اسلاید، جزوه، صوت،

جلسه چهارم: 11 بهمن 94

اسلاید، جزوه، صوت ،

جلسه سوم: 4 بهمن 94

اسلاید، جزوه، صوت،

جلسه دوم: 27 دی 94

اسلاید، جزوه، صوت،

جلسه اول: 20 دی 94

اسلاید، جزوه، صوت،

طرح درس

قرآن مهمترین مدارک وحیانی است که در فضایی گفتمانی و ارتباطی بین خداوند و انسان متجلی شده و مخاطبان این خطاب الهی برحسب معرفت و دانش خود واکنش متفاوتی خواهند داشت: کُنش اولیه مخاطب (قرائت و استماع و انصات و سپس مشارکت در این گفتمان ارتباطی به شیوه  اندیشیدن در حقیقت فرازبانی قرآن (تدبر) یا به شیوه سرمشق گیری و پیروی از جریان تقرب به خطاب الهی (تلاوت).

 بنابراین، مشارکت دادن فعالانه شرکت کنندگان در این گفتمان ارتباطی را می توان چنین توصیف کرد: خواندن یا شنیدن قرآن (به ویژه با ترتیل) انسان را به تبعیت از چینش لفظی و آهنگین ظاهر آیات وادار می نماید تا اندیشه اش به جریان افتد و با تبعیت از چینش معنوی آیات، عمق آغازین و نهاییِ این حقیقت را بکاود (تدبّر). تلاوت انسان را در جریان مخاطبه الهی قرار می دهد تا خود را مخاطب قرآن بیابد، گویی که آیات بر او نازل می شوند و او را به واکنش در می آورند: سرمشق از خدا برای شناختن، بودن و انجام دادن: نقشه راه برای زندگی خداگونه.

با توجه به «پیشرفت علوم مختلف و استخدام آنها در پژوهش بر قرآن» و «لزوم ارائه معارف قرآنی متناسب با درک و فهم مخاطبان»، رویکردی جدید که پژوهشهای قرآنی را در سطح معرفتی عامه مردم ساده نماید، خواهد توانست ضمن ارائه کاربردی معارف قرآنی و کاهش فاصله معرفتی مردم از این معارف و تعلیمات، موجب أنس و تقرب بیشتر آنان به این ثقل اکبر نیز گردد. ارتقاء روحیه حفظ و روخوانی نیز می تواند از دیگر نتایج این رویکرد باشد.

هدف: تقرب بیشتر به متن قرآن برای فهم مؤثر معارف آن متناسب با معرفت مخاطبان

روش: روش ارائه جلسات قرآن پژوهی و تدبر شیوه ای ترکیبی دارد:

1.          ابتدا به شیوه پژوهشی موضوع محور آغاز می گردد: یک موضوع از قرآن (فعلا از سوره انعام) به پیشنهاد حاضرین انتخاب شده و مورد بحث قرار می گیرد به طوری که متن قرآن به عنوان یک منبع تحقیق استفاده شود.

2.          سپس به شیوه پژوهش مسأله محور ادامه می یابد: سؤالاتی درباره موضوع مطرح شده از شرکت کنندگان پرسیده شده و پس از بازآرایی و اصلاح آنها، بر قرآن عرضه می شود (استنطاق) تا پاسخ مربوطه با کاوش در قرآن استخراج گردد. این پرسشها می توانند از قبل مشخص باشند یا فی البداهه به ذهن مشارکت کنندگان خطور نمایند. از نرم افزار جامع الاحادیث نیز استفاده می شود.

3.          برحسب فعال بودن شرکت کنندگان در مباحث و پرسشها، از دیگر معارف قرآنی نیز استفاده می شود: قواعد ترجمه، مباحثی از علوم قرآنی، گفتمان و مخاطبه، احتجاجات و استدلالات عقلی و منطقی، و مواردی دیگر.

4.        استفاده از تفاسیر ترتیبی و موضوعی، روایات معصومین علیهم السلام، پژوهشهای قرآنی، دانشهای روز بشری، و معلومات شرکت کنندگان در این شیوه امری معمول است.