جزیره علم

تاریخ نویسان در وقایع سده چهاردهم (شمسی) یا پانزدهم (قمری) از هجرت نبوی از احوالات خطه خراسان ایرانی چنین نبشته اند:

. . .  شخصی در مشهدالرضا در روز آدینه اول از ماه محرم سال 1438 یا 1395 در برابر نمازجمعه گذاران، سخنانی آتشین بر زبان راند و بر طبل اختلاف علمای شیعه و اختلاف شیعیان راستین بسیار کوبید! گویا اداره سجلّی آن زمان نام وی را احمد و شهرتش را علم الهدی ثبت کرده بود!. . . . 

این حقیر پس از کند و کاو و جست و جو، گزیده هایی از این سخنان گزنده را بازنوبسی کردم:

««مراجع عالیقدر تقلید، قمه زنی را حرام کرده‌اند، زیرا وهن به دین است و این مسائل مربوط به شیعه انگلیسی است. قمه زدن به نام امام حسین(ع) با سر بریدن داعش یکی است و هر دوی اینها یکی است. سال گذشته شنیدم در عتبه سیدالشهدا عده‌ای قمه زده‌اند. گفتم 50 کیلومتری کربلا، تکفیری‌ها بچه شیعه را سر می‌برند تا این بقعه و بارگاه را نابود کنند؛ بجای اینکه جلوی این تکفیری‌ها را بگیرید، خودتان را قمه می‌زنید؟!»»

این واقعه تاریخی را به طنز و شوخی چنین تفسیر کرده ام:

گویا برخی هنوز آتش پرستند!

تا آرامش این ملت و مملکت را به هر شیوه ای به آتش کشند: 

- گاهی با آتش زدن سفارت عربستان!

- گاهی با آتش زدن برجام!

- گاهی با دمیدن آتش اختلاف!

گویا بزرگتری ندارند این کودکان که چنین با آتش بازی می کنند!

القصه به پایان رسید این حکایت و شکایت!