جزیره علم

انتخابات ریاست جمهوری ایران در اردیبهشت 96 نشان داد هنوز می توان با ایران کار کرد، تعامل کرد، معادله برد-برد ساخت، و فرصتها را استفاده کرد، فرصتهایی برای ایران و فرصتهایی برای اروپا. اختلاف‌نظر ایران با اتحادیه اروپا در موضوعات «حقوق بشر»، «روند صلح خاورمیانه»، «مسئله هسته‌ای» و «تروریسم» فرصتهایی خوبی برای تعامل چندوجهی با منطق جدید دیپلماسی می باشد.

اروپا با چهار چالش روبروست که ایران می تواند به عنوان کنشگر توان مقابله اروپا را افزایش دهد. این چالشها عبارتند از:  1)امنیت در مقابل تروریسم، 2) تابعیت و شهروندی در مقابل مطالبات مهاجران، 3) هویت یورو در مقابل تجزیه و فروپاشی، 4) پیشرانی اقتصاد در مقابل بیکاری و فقر.

از طرف دیگر، جمهوری اسلامی ایران نیز منافعی برای اروپا در موضوعات «انرژی» و «سرمایه‌گذاری خارجی»، «مدیریت تحولات خاورمیانه» و «تروریسم» دارد که فرصت گرانبهایی برای تعمیق روابط ارتحادیه اروپا با ایران و گسترش نفوذ خود در کل منطقه بدست می دهد.

به نظر می رسد ظریف باید برنامه دیدار و مذاکره با کشورهای اروپایی را صرفا دیپلماتیک اجرا نکند بلکه کنشگران متعددی را به همراه داشته باشد: 1) مسئولان امنیتی و اطلاعاتی برای مبارزه با تروریسم به ویژه فرانسه و انگلیس که هدف بمب گذاری ها بوده اند. 2) اساتید دانشگاهی و صاحب نظر در حقوق بشر و حقوق اسلامی تا گفتمان علمی را با مجامع علمی و سیاستگذاری کلان اروپایی آغاز کنند (که مقدمه ای برای رفع سوء تفاهمات درباره تحریمهای حقوق بشر می باشد). 3) فعالان اقتصادی و گردشگری برای شناسایی ظرفیتهای استفاده نشده ای که می تواند به انتقال فنآوری به ایران، تسهیل مراودات بانکی، و تشویق اروپاییان به سفر به ایران کمک کند و از طرف دیگر بتواند اقتصاد اروپا را تحرکی بخشد.

یادمان باشد که اروپا مشتاق است از ایران به عنوان فرصتی بی نظیر استفاده کند به شرطی که دغدغه هایش کم شوند و ایران می تواند پای پیش بگذارد و چینش صحنه بازی را آغاز کند.