جزیره علم

صدای چرخش ارابه ها و عربده ها به گوش می رسد، اینها پاتک تندروها به نتیجه انتخابات ایران است. شکست اصولگرایان هم در انتخابات ریاست جمهوری و هم در انتخابات شوراهای شهر و روستا در اردیبهشت 96 واکنشهای زنجیره ای را به راه انداخته که قبل از انتخابات آغاز شده بودند:

1- حمله به سند 2030 یونسکو توسط رهبر عالی ایران (در حالی که سال گذشته به دفتر بیت رهبری ارسال شده بود) و مقصر اعلام کردن دولت فعلی و وزیر آموزش و پرورش آن

2- تقاضای رسمی مسئولان تندرو برای انتقال آرا بین رییسی و روحانی یا بازشماری مجدد صندوقهای رأی (برخلاف مطالبه برخی نامزده ها در انتخابات 88)

3- اعلام «رأی حلال» و «رأی حرام» توسط مکارم شیرازی و برخی دیگر که آخوند درباری محسوب می شوند.

4- راهپیمایی برنامه ریزی شده پس از نماز جمعه پنجم خرداد در شهرهای مختلف ایران برای حمایت از شیخ عیسی قاسم، روحانی فعال بحرینی که حصر خانگی شده است (مانند حصر خانگی کروبی و موسوی و همسرش از سال 88)

5- نمایش سومین شهر موشکی سپاه پاسداران در اخبار شبکه یک روز جمعه پنجم خرداد (در حالی که نباید بهانه ای به دست غربی ها بدهند برای لغو برجام)

6- اعلام مواضع سیاسی و نظامی ایران توسط شیخ حسن نصرالله دبیر کل جزب الله لبنان در روز جمعه پنجم خرداد (بمناسبت جشن آزادسازی جنوب لبنان)

7- تشییع پیکرهای  شهدای مدافع حرم و شهدای جنگ ایران و عراق از جمله تعدادی از غواصان دست از پشت بسته جدید

8- برنامه گسترده سالروز رحلت امام راحل در 14 خرداد سال 68 و بزرگداشت قیام 15 خرداد در سال 42

9- راهپیمایی روز قدس در آخرین جمعه ماه رمضان (دوم تیرماه)

. . . . 

همه این رویدادها فرصتهایی برای موج سواری تندروها برای بازپس گیری قدرت می باشد، مستی و شهوتی برای کسب قدرت که ضمن شکستن هیبت جمهوری اسلامی ایران در پیش چشم خارجی ها، توان داخلی برای حل مشکلات را نیز در هم می شکند.