جزیره علم

چرا سیدالشهداء علیه السلام آب طلبید؟

پرسش بیهوده ای به نظر می آید چون همه دانند که وی تشنه بود و عطش می گداخت او را اما آب طلبید با این که می دانست سیراب نمی گردد.

کمی دقیقتر شویم تا بیشتر دریابیم:

1. کوفیان ادعای مسلمانی داشتند، سوی کعبه نماز می گذاردند و قرآن می خواندند اما درخواست حضرت را اجابت ننمودند و آبی نرساندند. می دانستید پیامبر صلی الله علیه و آله چنین فرموده: کسی که ندای کمک مسلمانی را بشنود و یاری اش نکند، مسلمان نیست.

نتیجه: نامسلمانی کوفیان ثابت شد.

2. سیدالشهداء علیه السلام با دعوت به عراق آمد و مهمان کوفیان گشت. وی در ابتدای ورودش به عراق، خورجینی از نامه های دعوت به لشگریان نشان داد که بدانند بی دعوت نیامده بود.

نتیجه: کوفیان میهمانداری نکردند.

3. اعراب را به مهمان نوازی می شناختند به حدی که در تاریخ گزارش شده چون مهمانی به خیمه/منزل عربی وارد می شد، برترین پذیرایی می کرد حتی اگر تنها گوسفندش را ذبح کند و مهمان را غذا دهد. چنین صفتی در کربلا به اجرا در نیامد.

نتیجه: عرب بودن کوفیان زیر سؤال رفت.

4. سیر کردن گرسنه و سیراب کردن تشنه از خصائص هر انسان و از عواطف ذاتی انسانهاست و نیاز به دلیل ندارد. کاری به عرب و عجم، شرقی و غربی، سیاه و سپید، زن و مرد، کوچک و بزرگ، و دیندار و بی دین ندارد. اکنون نیز اگر یکی از انسانهای کره زمین به انسان دیگری برسد و به وی (به هر زبان حتی زبان ایماء و اشاره) بفهماند که تشنه است، او را سیراب می کنند. ولی چنین کاری در کربلا انجام نگرفت.

نتیجه: انسانیت (انسان بودن) کوفیان زیر سؤال رفت.

5. وقتی حیوانات تشنه به آبشخوری در صحرا می رسند همگی از آن آب می نوشند و حیوانی مانع نوشیدن دیگری نمی شود اما در کربلا، آب را بر حضرت و یاران و حرم بستند، مشک آب سوراخ کردند و سقای کودکان را کشتند، و فریاد واعطشا را با تیر و نیزه و شمشیر جواب دادند.

نتیجه: لشگریان برون از انسانیت و فروتر از حیوانات شدند.

سیدالشهداء علیه السلام برای این که وظیفه اصلی اش به عنوان حجت خدا و خلیفه الله را انجام دهد و اتمام حجت کند که 

از مسلمانی به در آمده اند!

از انسانیت بیرون رفته اند!

و از حیوانات پست تر شده اند!

در هر حال و هر شرایطی آب طلبید.

امام معصوم خلیفه الله است در زمین و حجت خداست بر عالمیان تا آنها را هدایت کند و فرصت هدایت به آنها بدهد. به همین خاطر در گودال نیز از شمر آب طلب نمود تا شاید به خاطر سیراب کردن اندکی از عذابش کم شود یا توفیق هدایت پیدا کند، طفل شیرخوارش را به میان لشگر برد و منت کشید برای جرعه ای آب تا شاید نفس مرده ای بیدار شود و انسانیت خویش را آزاد کند.

این مطلب را در تلگرام بخوانید