پوست اندازی نظام
ارسال شده توسط Mahdi Movahed-Abtahi در 96/11/24:: 10:35 صبحوقایع ایران را چگونه ببینیم؟
پوست اندازی دردناک است و دشوار، تفریح هم نیست، اما ضروری است برای بقاء و حفظ حیات!
اصلاً حشرات به دنیا می آیند تا پوست اندازی کنند! اگر پوست نیاندازند، محدود می شوند، کوچک می مانند، تحلیل می روند و بالاخره می میرند!
حکمرانی خاصیت اجتماعی انسانی است که بر دوش حاکمان آن اجتماع است. انسانها با تناسل بقاء و حیات خود را تضمین می کنند. جوامع انسانی نیز زایش و روش دارند (معادل تناسل) تا اجتماع انسانی را زنده نگه دارند! اما حیات حاکمیتها تناسل ندارند بلکه حیاتشان در گرو دگردیسی است: نو شدن و بازسازی به طوری که زمانه هر مردم را هر زمان به درستی درک کند و بفهمد، راز بقاء نسلهای جدید را دریابد و تضمین کند! این تغییرات تکاملی (و البته اصلاحی) جزئی از ماهیت هر تمدن بشری بلکه هر اجتماع انسانی است.
موجودی سی و نه ساله را در نظر بگیرید:
وقتی یک ساله شد، ژن اساسی اش را تغییر داد تا مستدام باد!
وقتی ده ساله بود، جام زهر نوشید تا بقایش حفظ شود!
وقتی یازده ساله شد، ژنومش را دستکاری کرد تا حفظ شود!
البته در چنین سالهایی، گاه و بیگاه پوست می خراشید تا نو شود:
خراش یازده سالگی نوازشی بود خودفریفته!
خراش پانزده سالگی غلغلکی بود خودشیفته!
خراش نوزده سالگی چنگی بود بر چهره!
خراش بیست و سه سالگی تبی بود لرزاننده!
خراش بیست و هفت سالگی خودزنی بود بر زخم کهنه!
خراش سی و یک سالگی، مرهمی بود بر زخم کشنده!
خراش سی و پنج سالگی لرزشی بود تکان دهنده!
یادمان باشد، خودزنی و خودکشی جایگزین پوست اندازی نیست!
برای بقاء:
1- باید چسبندگی را کاست.
2- آینده را ببینیم و بپسندیم و هزینه کنیم!
