جزیره علم

پاره ای از پیمبری

A Part Of The Prophet

پاره ای از شأنیت پیامبری است: فاطمه زهرا سلام الله علیها.

 St. Fatima (P.B.U.H) is a part of the prophet

دکترسیدمهدی موحد ابطحی Mahdi Movahed-Abtahi

بررسی تاریخ زندگانی حضرت زهرا (س) حاکی از رخدادهایی است که با تحلیلها و تفسیرهای ساده فهمیدنی و پذیرفتنی نیست. برخی از این حقیقتها قالب وحیانی سخن پیشوایان معصوم علیهم السلام به خود پیچیده و برخی نیز گرد تاریخ به خود گرفته است. نمونه هایی از این گزارهای به ظاهر تاریخی یا به ظاهر روایی را می آوریم:

1. پیامبر اسلام (ص) فرمود: «فاطمه بضعه منّی فمن آذاها فقد آذانی و من آذانی فقد آذ الله»، «إن الله لیغصب لغضب فاطمه و یرضی لرضاها». ترجمه ظاهری این روایات نتیجه ای عاطفی و احساسی دارد که انسانیت هر انسانی آن را درک می کند. زیرا هر پدری دخترش را دوست دارد و طبیعی است الفاظی را از سر محبت و مهربانی به زبان آورد و پیامبر (ص) نیز دخترش را پاره تن خود معرفی کند و از رنجش او برنجد. یقیناٌ شأن پیامبری خاتم (ص) بالاتر از این است که با گفتن این جمله بخواهد صرفاٌ عواطف انسانی را تحریک نماید. بلکه چون پیامبر اسلام (ص) سخن نگفته مگر این که سخنش وحی است و هیچ لفظی را به زبان نیاورده مگر این که وحی از جانب خدا بوده است [ ما ضَلَّ صاحِبُکُمْ وَ ما غَوى‏ وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‏ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحى‏، النجم، 2-5]، پس منصفانه است که بپذیریم ایشان با گفتن این جمله سعی داشته مطالب دیگری را متذکر برساند: ایشان خواسته دخترش را پاره ای پیامبرگونه و بخشی از شأنیت پیامبر آخر الزمان معرفی کند تا فهم این یکی از آیات قرآن را آسان کند [إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهِیناً، احزاب، آیه 36]، در این صورت اذیت کردن فاطمه زهرا (س) همان اذیت شخص پیامبر (ص) و اذیت به خداست که مستحق لعنت شدن و عذاب دردناک هستند.
2. مدارکی تاریخی و روایی وجود دارند که مقام دختر پیامبر اسلام (ص) را چنان بالا معرفی می کنند که ایشان بخشی از مقام نبوت و رسالت پیامبر محسوب می شود. این شواهد را لیست می کنیم تا خوانندگان ابهامات و دیدگاههای خود را عرضه نمایند و به شرح و بسط این نوشتار کمک نمایند:
   • پیامبر (ص) فرمود: خدا اگر می خواست [که نخواسته] پیامبری از جنس زنان مبعوث کند، همانا دخترم فاطمه را برمی گزید. این جمله به صراحت صلاحیت دختر پیامبر را چنان بالا می داند که شایسته پیامبری باشد. [البته خدا خواست پیامبران و فرستادگان خود را فقط از جنس مردان قرار دهد حتی اگر می خواست فرشته ای را رسول کند برای  قومی، او را لباس مردانه می پوشاند تا رسول او به هیأت مردان باشد. آیه نهم سوره انعام وَ لَوْ جَعَلْناهُ مَلَکاً لَجَعَلْناهُ رَجُلاً وَ لَلَبَسْنا عَلَیْهِمْ ما یَلْبِسُونَ به صراحت این معنا را بیان می کند]
   • ازدواج لحظه ای بزرگ و سترگ در زندگی هر دختری است ولی فاطمه زهراء (س) از این لحظه بزرگ استفاده ای می کند که بسیار بالاتر از شأن یک دختر عادی است. ایشان چون مطمئن می شود که عقد ازدواجش در آسمانها بوده یک شرط ضمن عقد مطرح می کند و موافقت خود را اعلام نمی دارد تا این که ضمانت نامه ای از خداوند به دست می رسد و ایشان هم به همسرش وصیت می نماید تا آن را در کفن وی قرار دهد تا روز قیامت از آن استفاده کند. این شرط ضمن عقد این بود که شفاعت امت پیامبر (ص) به دست فاطمه زهراء (س) نیز باشد. گفتنی است شفاعت امت ویژه و خاص پیامبر اسلام (ص) است که فراتر از یک خواهش انسانی، عاطفی یا اجتماعی است. روایتی نیز همین معنا را تأیید می کند: حضرت زهراء (ص) در صحرای محشر مانند مرغی که دانه را از غیر آن جدا می کند، مؤمنان و دوستان خود و خاندان پاکش را از خلایق محشر جدا نموده و شفاعت می نماید تا به بهشت برسند.
   • عزرائیل برای قبض روح از کسی اجازه نگرفته و نمی گیرد (آیات قرآن مانند ورود بی اجازه وی بر سلیمان نبی نیز بر این معنا تأکید دارند) اما وقتی که برای قبض روح پیامبر(ص) می آید از اهل البیت (ع) اجازه می گیرد تا وارد شود اما فاطمه زهرا (س) اجازه نمی دهد و سه بار عزرائیل فرمایش فاطمه زهرا (س) را تسلیم شد و وارد خانه نشد (گرچه پیامبر (ص) دخترش را آگاه می کند تا اجازه ورود دهد). این در حالی است که عزرائیل برای قبض روح حضرت زهرا (س) از امیرالمؤمنین (ع) اجازه نگرفت.
   • شما نیز می توانید مدارک تاریخی و روایی بسیاری را مطرح نمایید که این استدلال را تقویت می کنند.