جزیره علم

دویدن

بحر متدارک متقارب مثمن

فاعل فعولن فاعل فعولن

این زمین عزیز است

چونکه لاله خیز است

از ادب چنیـن اسـت

پابـرهنه گشتـن هر طرف دویدن

بـاغـبـان اگـر بـود

لالـه اش به بَـر بـود

حُرمتش نه این بـود

خون زِ پا چکیدن روی گل دویدن

آسمان و خـورشیـد

تـار و تیـره گـردیـد

کـاشُ او نـمی دیـد

خیل آن سُتـوران روی او دویـدن

ابـر و بـاد اگـر بـود

بـارشـی دِگـر بـود

زنـدگی نه این بـود

تشنگی کشیدن تشنه لب دویدن

. . . . . .

غلام

(دکتر سید مهدی موحد ابطحی)

به یاد دستمال خیس از اشک پدر