جزیره علم

مهمترین تکلیف دوران غیبت (پس از انتظار فرج امام زمان)، احیاء و بیدارباشی ذهن و عقل و ایمان است که مصادیق متعددی دارد: مبارزه با بدعتها، افشای فسادها، مطالبه شفاف سازی، . . . .  

روایات زیر این بیداری را تصریح کرده اند:

1- رسول الله (ص): اذا رأیتم اهل البدع و الریب من بعدی فاظهروا البرائة منهم و اکثروا فی سبهّم و القول فیهم و الوقیعة و باهتوهم حتی لایطعموا فی الفساد فی الاسلام و یحذّرهم الناس و لایتعلّمون من بدعهم، یکتب الله لکم بذلک الحسنات و یرفع لکم به الدرجات فی الآخرة (سفینة البحار، ج 1 ص 63)

پیامبر: هنگامی که بدعت گذاران و شک کنندگان را بعد از من دیدید، بیزاری از آنها را آشکار کنید، زیاد بدِ آنها را بگویید، و آنها را مبهوت کنید تا طمع نکنند برای فساد در اسلام و تا این که مردم از آنها دوری بجویند و از بدعتهایشان نیاموزند. خدا به خاطر این افشاگری در بدعتها برای شما حسنات می نویسد و درجات شما را در آخرت ترفیع می دهد. 

2- رسول الله (ص): صنفان من امتی اذا صلحا صلحت امتی و اذا فسدا فسدت امتی. قیل یا رسول الله و من هم؟ قال: الفقهاء و الأمراء (تحف العقول، ص 50)

پیامبر: دو گروه از امت من هستند که اگر درست شوند، امتم درست می شود و اگر فاسد شوند، امتم فاسد می شوند. پرسیدند: اینها کیستند؟ فرمود: فقهاء (علمای دین) و امراء (مسئولان حکومتی).

3- قیل لرسول الله (ص): أی الناس شرّ ٌ؟ قال: العلماء إذا أفسدوا (تحف العقول، ص 34)

پرسیدند از پیامبر: شرورترین مردم کیست؟ فرمود: علماء، هنگامی که فساد کنند.

4- امیرالمؤمنین (ع): السنة فسنة رسول الله و اما البدعة فما خالفها (تحف العقول، ص 210)

امیرالمؤمنین: سنت همان سنت رسول الله است و بدعت هر چیزی است که مخالفت با سنت رسول الله باشد.

5- امیرالمؤمنین (ع): إیاکم و الجهّال من المتعبدین و الفجّار من العلماء، فانهم فتنة کل مفتون (قرب الاسناد، ص 34)

امیرالمؤمنین: وای بر شما از دست نادانان از بندگان و از دست فجور کنندگان از علماء، زیرا اینها فتنه هستند برای هر فتنه زده ای.

6- امام صادق(ع): إذا رایتم العالم محبّا للدنیا فاتهّموهم علی دینکم فإنّ کلّ محبّ یحوط ما أحبّ (علل الشرایع، ج 2، ص 352)

امام صادق: هنگامی که دیدید عالم دنیا دوست شد، متهم کنید آنها را بر دینتان زیرا هر دوست دارنده ای دنبال محبوبش است.

7- امام صادق (ع): قال رسول الله (ص): الفقهاء أمناء الرسل ما لم یدخلوا فی الدنیا. قیل یا رسول الله و ما دخولهم فی الدنیا؟ قال: إتباع السلطان، فإذا فعلوا ذلک فاحذروهم علی دینکم/فاتّهموهم فی دینهم (اصول کافی، ج 1، ص 58)

امام صادق: پیامبر: فقهاء امین هستند بر پیامبران تا زمانی که در دنیا وارد نشده اند. پرسیدند: وارد شدن در دنیا به چه معناست؟ فرمود: پیروی از سلطان/حاکم. پس چون چنین کنند، بپرهیزید از آنها برای دینتان (متهم کنید آنها را در دینشان)

اگر در ایران زندگی کرده باشید، در می یابید مسئولان نظام معتاد به وضعیتی هستند که نمی دانم چه نامش بگذارم اما مراحل آن را در زیر شرح می دهم:

1- می دانیم نیازهای انسانی و غیرانسانی باید برآورده شوند تا فروکش کنند!

2- وقتی نیازها برآورده نشوند، تبدیل به دغدغه می شوند، مشغولیتی ذهنی برای برآوردن آنها!

3- دغدغه ها که برطرف نشوند، تبدیل به مسأله می شوند، سؤالهای بی جواب در چگونگی رفع آنها!

4- مسأله ها که حل نشوند، تبدیل به مشکل می شوند، ناتوانی در ایفای مسئولیت نسبت به آنها و گیرافتادن در تله پیچیده آنها!

5- مشکلات که چاره اندیشی نشوند، تبدیل به چالش می شوند، چاله هایی مرد افکن و قهرمان سوز!

6- چالشها که حذف نشوند، تبدیل به بحران می شوند، احساس نا امنی و نابودی در همه امور!

وقایع ایران را چگونه ببینیم؟

پوست اندازی دردناک است و دشوار، تفریح هم نیست، اما ضروری است برای بقاء و حفظ حیات! 

اصلاً حشرات به دنیا می آیند تا پوست اندازی کنند! اگر پوست نیاندازند، محدود می شوند، کوچک می مانند، تحلیل می روند و بالاخره می میرند!

حکمرانی خاصیت اجتماعی انسانی است که بر دوش حاکمان آن اجتماع است. انسانها با تناسل بقاء و حیات خود را تضمین می کنند. جوامع انسانی نیز زایش و روش دارند (معادل تناسل) تا اجتماع انسانی را زنده نگه دارند! اما حیات حاکمیتها تناسل ندارند بلکه حیاتشان در گرو دگردیسی است:  نو شدن و بازسازی به طوری که زمانه هر مردم را هر زمان به درستی درک کند و بفهمد، راز بقاء نسلهای جدید را دریابد و تضمین کند! این تغییرات تکاملی (و البته اصلاحی) جزئی از ماهیت هر تمدن بشری بلکه هر اجتماع انسانی است.

موجودی سی و نه ساله را در نظر بگیرید:

وقتی یک ساله شد، ژن اساسی اش را تغییر داد تا مستدام باد!

وقتی ده ساله بود، جام زهر نوشید تا بقایش حفظ شود!

وقتی یازده ساله شد، ژنومش را دستکاری کرد تا حفظ شود!

البته در چنین سالهایی، گاه و بیگاه پوست می خراشید تا نو شود:

خراش یازده سالگی نوازشی بود خودفریفته!

خراش پانزده سالگی غلغلکی بود خودشیفته!

خراش نوزده سالگی چنگی بود بر چهره!

خراش بیست و سه سالگی تبی بود لرزاننده!

خراش بیست و هفت سالگی خودزنی بود بر زخم کهنه!

خراش سی و یک سالگی، مرهمی بود بر زخم کشنده!

خراش سی و پنج سالگی لرزشی بود تکان دهنده!

یادمان باشد، خودزنی و خودکشی جایگزین پوست اندازی نیست!

برای بقاء:

1- باید چسبندگی را کاست.

2- آینده را ببینیم و بپسندیم و هزینه کنیم! 

Health: Right or Service

حضرت زهرا سلام الله علیها مبارزه سیاسی کرد. گرچه وصیت پیامبر شوهرش را خانه نشین کرد اما مانع  مبارزه وی نشد. ایشان را می توان بزرگترین پاسدار (پس از پیامبر اسلام) از بیت وحی و رسالت دانست:

1- وی پاسداری کرد تا قرآن زنده بماند (وقتی که عده ای برای از بین بردنش توطئه کردند)

2- زهرا سردار حفاظت از «ذکر» شد: «انا نحن نزلنا الذکر و انا له لحافظون»

5- جاهلی بودن مسلمان نماهای تشنه قدرت و حکومت را مشخص نماید

6- نشان دهد برای ایمان باید هزینه کرد 

7 -مرز ایمان و نفاق و مرز اسمان و کفر و مرز ایمان و بدعت مشخص کند

8- عمل کرد به فرمایش پیامبر «اذا ظهر البدع فی امتی فللعالم ان یظهر علمه» و «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته الجاهلیه/مات کفر و نفاق/مات کفر و ضلال/مات منافقا/مات کافرا»

9- نه ماه یا شش ماه حیات حضرت زهرا بدون پیامبر کارگاهی عملی بود برای سنجش ایمان و آزمودن ایمان مردم براساس آیه «افحسب الناس ان یقولوا آمنا و هم لایفتنون» و «قل لا اسئکم علیه اجرا الا الموده فی القربی» و «الذین جاهدوا فینا لیهدین سبلنا» و «انا لننصر رسلنا»

10- خطبه فدکیه بیانیه ای بود برای زنده نگه داشتن جریان وحی در خانه نبوت و رسالت 

11- وی مبارزه ای کرد با «بدعت در دین اسلام»

12- وی مبارزه کرد با «بازگشت به جاهلیت»