از تیمورلنگ پرسیدند:

- چگونه مملکت کشور پهناور خود را امن کردی که بانویی با طبقی از جواهرات آن را بپیماید و دیگری او را نیازارد؟

سبیلش را تاب, غبقبش را باد و نفسی بیرون داد, سپس گفت:

- در هر شهر که دزدی بدزدد, داروغه را فلک کنم آنچنان که گوش فلک را کر کند!

او سالها پیش از انقلاب اسلامی ایران درگذشت و لیاقت نداشت ببیند نیروی انتظامی اراذل و اوباش را شناسنامه دار می کند برای روز مبادا!

Iran`s Identical Challenges in the Region 

Mahdi Movahed-Abtahi

Iran could not conserve itself independent to its neighbours -such as the GCC, Turkey, and others- to complain sanction limitation.

While nuclear programs was developing, Iranian regime could did not predict its consequences. More economically dependence with many regional countries such as UAE and Turkey led it to more challenges that now are prominent. They economically developed relations although different ethnicity: Sunni vs. Shii and Persian vs. Turkish. GCC and Turkey benefit from Iran`s sanction but their perceptions of Iran’s nuclear agreement is identically different: The GCC state need social and ideological legitimating to survive while Turkey try to vitalize Ottoman empire as the Great Turkish.

What should be scarified: political/economical relations or identities? Each country goes to serve its identity more and more. Before 2016, Iranian society became more compressed, the public interest becoming decompressed more and more although the regime concludes the changes as resistance, a word that should be interpreted in a military discipline! From 2016, Iran is moulting its skin -only the political and economical identities- and is not renewing its identity. After Iraq-Iran war, the social identity has been slowly refreshing. The regime tray to save more legitimating as much as Iranian society is changing although the regime moves slower. Before discussing on the changing nature of the Islamic Republic of Iran and its survival in its current form, we should redefine I.R. of Iran: Is it a relationship between Islam and polity?

I do not think that these changes are occurring in the Iran`s region. The GCC states seem to be as some similarities among many differences. They being faced more challenges on rising foreign workers, dwarfing the local workers, citizenship as the first, and the second or even the third degree citizens. The national citizenry is not forming in the construction of a sustainable social contract. Their traditional culture is disappearing at societal and governmental level. Social minorities in the GCC are powerful threats. As a conclusion, Iran and various Arabian actors cannot perceive each other and the region as a whole.

Iran is empowering its political relation  to the regional minorities and identically to shii populations. The prospects for Iranian engagement with the West is good, not as a objective (as Turkey wishes) but as a means of refreshing economical and political power, renewing ideological identity, and surviving as a model of promised government (as the Quran affirms).

Iran looks at Iraq not only as its backyard but also as a part of the great shii empire in the past (Safavid) and in the future (Imam Mahdi`s worldwide goverenment). Iran and Iraq have more identitcal similarity than Turkey, the GCC states and even Yemen. Iran’s and Turkey’s foreign policies towards Iraq are ideologically and ethnically different. 

مذاکرات هسته ای ایران که منجر به تصویب و اجرایی شدن برجام گردید، نشان داد ایران جدید به بلوغ جدید نزدیک شده است، بلوغی سیاسی مدیریتی.

ایران در دوران باستان به بلوغ رسیده بود، زمانی که کوروش حکومت خود را تثبیت کرد، قوانین و مقررات پیشرفته ای را صادر نمود، امنیت گسترده ای بوجود آورد و بر آبادانی و عمران ممالک تحت سیطره اش افزود.

آیا امپراطوری جدید ایران فرا رسیده است؟

ادامه دارد

The Challenge of Identity among Iran`s Region

Mahdi Movahed-Abtahi

مرزهای مشترک ایران با همسایگانش و نزدیکی آن به برخی کشورهای عربی  مسلمان و حتی غیرمسلمان ممکن است تداعی بخش سازگاری و همزیستی باشد اما معلوم نیست وحدتی میان آنها بوجود آید. آیا ایران و کشورهای منطقه همچنان همان ایران و کشورهای قبلی هستند؟ آیا آنها تغییر یافته یا در حال تغییرند؟ 

هویت نظام حاکمه ایران در حال تغییر بوده اما این تغییرات در راستای هویت اجتماعی آن نبوده است به طوری که چنین فهمیده می شود که مردم ایران و نظام حاکمه آن یکی نیستند زیرا علائق و دغدغه های متفاوتی دارند. پرسش از جمهوریت و پرسش از اسلامیت موجب واکنش تند مقامات عالی نظام ایران شد و اسلامی بودن و جمهوری بودن ایران زیر سؤال رفت. آیا نظام حاکمه ایران چگونه به ادامه حیات خواهد داد؟ زمینه و بستر لازم برای تداوم آن چیست؟

گزارشهای فساد گسترده حتی با مشارکت مسئولان نظامی و انتظامی، رباخواری علنی و رسمی و دولتی، و فهرستی از دهها و صدها رخداد مشابه وجود دارند که حیثیت اسلامی نظام حاکمه ایران پس از انقلاب 1357 را خدشه دار می کنند، واقعیتهایی که با هدف انقلابیون و معمار کبیر انقلاب در تضاد هستند. شاید رسیدن به چنین نتیجه ای دشوار باشد که دین اسلام بازیچه حکومت داری ایرانیان شده است، اما خرج کردن از دین برای حفظ دنیا (حکومت) در روایات رسیده از معصومین علیهم السلام به شدت نهی و توبیخ شده است. آیا در آینده دین بیشتر از پیش فدای دنیای عده ای می گردد؟

امکان ندارد این کشورها یک کلّ را تشکیل دهند زیرا 1) این کشورها باید به خرده فرهنگها و اقلیت های مذهبی هر کدام اهمیت بدهند که چنین نمی کنند زیرا از سست شدن حکومت می هراسند. 2) نظام حاکمیتی این کشورها تفاوتی بنیادین و فلسفی دارند به طور مثال برخی اشعری مسلک و برخی شیعی مسلک هستند. البته ممکن است ایران نیز در عمل اشعری مسلک شود یعنی «حاکمیت است که والی را دائمی کند». یا باید حاکمیت ایران اشعری مسلک شود (اگر نشده باشد) یا حاکمیت در کشورهای عربی اجتماعی تر (دموکراتیک تر) شود (به خرده فرهنگها و مذاهب نیز بیشتر اهمیت بدهند). 3) ماهیت بلوغ اجتماع ایرانی با ماهیت بلوغ جوامع همسایه و نزدیک متفاوتند.

جوامع شیعی به دنبال کسب هویت اصیل دینی (فطری) متأثر از دین اسلام و پیامبر خاتم (ص) هستند. اجرای عدالت مهمترین هدف بعثت و رسالت پیامبر اسلام دانسته شده اما آیا به راستی چنین اتفاقی در حال وقوع است؟ آیا الگوی ولایت فقیه برای حکومت در جوامع مسلمان (نسخه شیعی) از کفایت لازم برخوردار بوده است؟ نسخه سنی و معادل آن را می توان در تلاشهای نافرجامی مانند خلافت/امارت اسلامی عراق و شام و حکومت طالبان در افغانستان یافت. آیا این تلاش بازتابی از قدرت نمایی الگوی شیعی است یا برخاسته از نیاز اجتماعی این جوامع است یا نتیجه ای از جهانی شدن و آخر الزمانی شدن می باشد؟

برجام و پرده ابهام!

واژه «برجام» مُهر بر دهان زد: افراطیون و سیاسیونی که «فکت شیت» مطالبه می کردند!

آفرین به مذاکره کنندگانی که چشمها را شستند! این واژه را ساختند! و دهانها را بستند!

سکانس اول:

رئیس مجلس ایران در نیویورک سخنرانی داشت و با رؤسای پارلمانهای برخی کشورها دیدار کرد.

سخنانش بودار بود: باز شدن مسیر گفتگوی مستقیم درباره رابطه آمریکا و ایران!

آیا وی عجله دارد تا تغییر در ادبیات سیاسیون ایران را به آمریکاییان بفهماند؟!

آیا می خواهد از حسن روحانی در گشودن باب مذاکره با آمریکا عقب نیافتد؟!

آیا نگران نتایج صندوقهای انتخابات در اواخر سال 94 می باشد؟!

سکانس دوم:

رهبرعالی ایران بررسی برجام را از مجلس خواستار شد، اگرچه چندی پیش «کمیسیون بررسی برجام» در مجلس تشکیل شده بود!

آیا نیازی نیز به چنین یادآوری بود!؟

آیا فضای عمومی و سیاسی ایران به چیزی توجه یافت که نباید؟!

سکانس سوم:

عکاس آمریکایی عکسی  را در سفر به ایران گرفت، در سایت خود گذاشت و زیرش نوشت: «پدرش گفت پسرش آدمی است که به حل کردن مشکلات مردم، بسیار علاقه‌مند است. او و پسرش در پنج سالگی مقداری زردآلو از مغازه‌ای خریدند و پاکت زردآلو دست پسر بود. پدر هوس زردآلو می کند و سرش  را بر می گرداند تا از پسر بگیرد اما او همه زردآلوها را در بین راه به رهگذرها داده بود!»

رئیس جمهور آمریکا جمله ای زیر این عکس می نویسد: «این داستان بسیار تأثیرگذار بود. یکی از خشنودهای هر پدر و مادری این می‌تواند باشد که ارزش‌هایی که مایل به ظهور آنها در فرزندانشان هستند، شروع به تجلی در اعمال کودکانشان کند . امیدوار است این پسر، این حس نوع‌دوستی و مهربانی‌اش را هرگز از دست ندهد و بخواهد در جهت تبدیل دنیا به مکانی که در آن کودکان و جوانان قادر به رسیدن ظرفیت‌های خود باشند، تلاش کند. اگر روزی بتواند این مرد جوان را ملاقات کند، آرزو می‌کند که زردآلویی برای او نگه داشته باشد!»

این حاشیه نویسی طرفداران زیادی در دنیای مجازی پیدا می کند!

آیا نوشتن این جمله پیامی رسمی از کانالی غیررسمی به مقامات ایرانی بوده است؟!

سکانس چهارم:

دختری 9 ساله قرآنی را با نوشته ای از رهبر عالی ایران دریافت می کند!

پدرش چند سال قبل در تهران ترور شد: دانشجوی دکترا یا دانشمند هسته ای؟ برخی اصرار و برخی انکار!

تلویزیون رسمی ایران گزارشی را با آب و تاب پخش کرد!

آیا مرسوم بوده که مسئولان رده بالای کشوری چنین کاری کنند؟!

آیا این خبر آنقدر مهم بوده که صداوسیما آن را رسانه ای کند؟!

 سکانس پایانی

دارم می اندیشم تا شاید بتوانم پرسشهای زیر را پاسخ دهم:

1. آیا پانویسی عکس در فضای مجازی پیامی رسمی را به مقامات ایرانی رسانده است؟!
2. آیا سخنرانی درباره برجام برای حواس پرت کردن (رد گم کردن) بود؟
3. در پشت پرده چیست؟ این پرده از کیست؟

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من

وین حرف معما نه تو خوانی و نه من

هست از پس پرده گفتگوی من و تو

چون پرده در افتد نه تو مانی و نه من