این عکسی است که خودم از پیش روی پیامبر اسلام گرفتم، هفته آخر اسفند 93

قسمت ابتدای ضریح در عکس روبروی حضرت است و قسمت وسطی (که شرطه با چفیه قرمز ایستاده) روبروی دو خلیفه غاصب است.

Mahdi Movahed-Abtahi

Ontologically, we use some entities such as ‘role’, ‘function’, ‘property’, ‘quality’, and etc to conceptualize the nature and the truth of any phenomena, that indirectly shape our understanding from it. ‘Role’ is the most powerful concept affects on conceptualizing any concept in our epistemic framework and in our decision making process –judicially, ethically, or clinically-. I define role as ‘an abstract concept referring to a function that a creation is created to perform it’. It is a right and a duty, and no anything has permission to avoid a creation from performing its role. Then, other creations anticipate a creation does its role, and the creation will be remonstrated if it has not done.  

Traditionally, human generation has saved through coitus of two kinds of human; a man as a male, and a woman as a female. She becomes pregnant and labors a new human (neonate). There was no difference between coitus of married couple and non-married male and female, satisfied or dissatisfied, woman has a husband or she is a virgin or in menopause, man has another wife or no, man and woman are incest or no. Sexual human production is a set of many natural functions of man and woman that are differentially valued. The central function (role) defines the creation. Pregnancy and labor are the most important functions of a woman. Therefore, ‘creating new human’ is a central role of any woman.

The value of ontological entities and priority of above concepts have faced more attention in philosophy, ethics, theology, and religions: it is important that who control these natural functions and to whom these abstract roles charged with. In fact, assisted reproductive methods ignore marital relation between man and woman and provide opportunity of controlling consequences of role(s) and function(s) in the process of human creation. These consequences are some abstract concepts such as parenthood, motherhood, childhood, couple, and pregnancy. This vertical relation named ‘linage’ and the children named as a ‘generation’: two abstract concepts resulted from natural human functions. Many of these abstracted concepts are important because they distinguish the following important roles:

1.      Husband-Wife role (zujyyat): all married men and women are a couple (horizontal relation).

2.      Maternity role (ommyyat) and paternity role (ubuvvat): they become parents (father and mother) of their neonate (vertical relation).

3.      Childish role (bunuvvat): the neonate is their child (vertical relation). 

«شکسته»

دلی شکسته تر از من در آن زمانه نبود

شکسته کشتی ام ساحلی در آن کرانه نبود

غمی فِشرده دلم را چنان که جان دهم

دگر حاجت به شکستن قلب شکسته نبـود

اگـرچه بال و پرم خمیده شد به جور

کمرم نشکسته بود و قدم خمیده نبود

اگر چه به یغما برفت دار و ندار من

یقینم میخ در بجز سینه من نشانه نبود

نبود این جنگ برابر یا که تن به تن

یکی سواره و دیگری هم، پیاده نبود

خموش ای غلام و مپرس تو از یاورم

ای کاش علی هم در این خانه نبود

شعر از غلام (دکتر سیدمهدی موحدابطحی)

بحر مجتث مثمن مخبون

(مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن)

در روش دوم (روش Downlink)، برای مقابله با امواج ماهواره، امواجی مشابه اما با قدرت بسیار بیشتر از فرستنده های پشت بام آپارتمانها  و دکل‌های بلند در فضای شهر پخش می‌شود. ساده ترین شیوه استقرار این فرستنده ها استفاده از دکلهای [1]BTS ، دکلهای مخابرات، و دکلهای صداوسیما (رادیو تلویزیون) می باشد. دکلهای موبایل باید ارتفاع 50 تا 200 فوتی داشته باشند تا محدوده هدف را پوشش دهند[2]. البته می توان فرستنده پارازیت را بر سقف یک خودرو نصب کرد و آن را در خیابانها و کوچه ها گرداند همانند شکل ابداعی زیر که توسط سازمانهای دولتی (خودرو با پلاک قرمز) در تهران اجرا شده است.

منبع: موحدابطحی مهدی و همکاران. سرطان زایی امواج پارازیت، گزارش تحقیق به سفارش سازمان حفاظت محیط زیست، بصیر: 94)

فرود غیور 

بـودم غیـور و غیـرتم شُـهـره بـه آفـاقم نمـود

لیکـن نمی دانم چه شـد سیـمای جانـانم کبـود

عمری سراپا گـوش و چشم شاید تقاضایی کنـد

او در قفس بـودش ولی چیزی نگفت و پرگشـود

همـراه او غمـخــوار او تـنـهـاتـرین دلـدار او

در حسـرت گفتـار او پایان رسیـد گفت و شنـود

او شمـع و من پروانه اش من در طواف کعبـه اش

هفتادو پنج روزی گذشت او در رکوع و من سجود

من پاسـبان از گلشنش هم باغبان هم غنچه اش

شرمـنده از پـژمردنش او اشک و از من می زُدود

او بهـتـرین همیـار من چشـم انتـظـارِ پـایِ من

شرمنده از دیوار و در صورت به زیر و قـد خمـود

دسـت خـدا در آستیـن چشـم خـدای راستیـن

امـا مپرسیـدم چـرا آتـش به خانـه شـد فـرود

انسیـه حـورا بـتـول بـودش امـانـت از رسـول

شاید نخفتم چون که شد دستان کین بر او فـرود

هم چشـم و هم دسـت خدا بیـدار بـودم با خـدا

غفلت نکردم لحظه ای این خانه را سوزاند حسود

شرمنده از کوتاهی ام ریسمان نمـود همراهی ام

آخـر ندانستم او که بـود حـوریه یا انسـیـه بـود

من ناخدا چون گشته ام؟ درهم شکسته کشتی ­ام

دشمن وِرا دیـوار زد قدش چـرا گشتـی خمـود؟

ای کاش غلامی می­ شنید این درد و این حزن شدید

او می نوشت با اشک خود آنجا چرا حیـدر نبـود

بحر رجز مثمن سالم (مستفعلن ×4)

شعر از غلام: (دکترسیدمهدی موحدابطحی)